Του Κώστα Σβόλη

Η Αριστερά είναι νεκρή, ζήτω η Αριστερά

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυτό που υπήρξε από το 2012 και μετά δεν υπάρχει, είναι ένα άταφο πτώμα μέχρι το συνέδριο του, όπου θα έχουμε και την τελετή της ταφής και της μεταμορφωτικής του «ανάστασης». Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ προς στην κυβερνητική εξουσία βασίστηκε στην στρατηγική του να πείσει τα λαϊκά στρώματα, ότι μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση του κεφαλαίου και την απαξίωση των ζωών τους, χωρίς τα ίδια να αναλάβουν τόσο το ρίσκο της ρήξης, όσο και την ευθύνη να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Είναι αλήθεια ότι η ρητορεία του «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη» ακούγονταν πολύ δελεαστική για πολλούς και διάφορους λόγους. Καταρχάς, μια σειρά από εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες είχαν ηττηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα της «κρίσης», αφήνοντας μια αίσθηση κούρασης και απογοήτευσης στα κοινωνικά υποκείμενα που είχαν κινητοποιηθεί σ” αυτούς. «Αν δεν αλλάξει η κυβέρνηση, οι αγώνες δεν μπορούν να νικήσουν», αυτή ακριβώς ήταν η στρατηγικής της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και του ήταν εύκολο να την «γειώσει» μέσα στα ίδια τα υποκείμενα του αγώνα, αφού τα μέλη του είχαν πάρει ενεργό μέρος στους αγώνες. Παράλληλα, υπήρχε και όλος εκείνος ο κόσμος που ναι μεν δυσανασχετούσε κάτω από τα μέτρα τα οποία πίεζαν ασφυκτικά το επίπεδο της ζωής του, στην πραγματικότητα, όμως, ποτέ δεν κινητοποιήθηκε ενάντια στις κυρίαρχες πολιτικές, γιατί πίστευε ότι κάτι είχε να χάσει ή γιατί δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του και την κοινωνία στην οποία ζούσε εκτός του πλαισίου, το οποίο του παρουσιαζότανε- και το είχε πιστέψει- ως ο μόνος δυνατός Κόσμος. Σ” αυτόν τον κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε την «παραμύθα» «και στο ευρώ και χωρίς λιτότητα…». Είναι αλήθεια ότι υπήρξε και ένα μειοψηφικό κομμάτι, το οποίο καταρχάς θεωρούσε ότι ήταν σημαντικός παράγοντας η ήττα και η εκδίωξη από τον κυβερνητικό θώκο των ως τότε διαχειριστών, καθώς και η διακυβέρνηση από ένα κόμμα που ακριβώς λόγο της γενεαλογίας του θα βρισκότανε μπροστά στις αντιφάσεις του αναλαμβάνοντας την διαχείριση αυτού που κατήγγειλε, όπως και έγινε, αν και με ταχύτητες που δεν τις φαντάστηκε κανένας, είναι η αλήθεια.

Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, ή έστω του πλειοψηφικού του μέρους, ήταν διεγερμένη από την αναγκαιότητα του να διαχειριστεί το καπιταλιστική κρίση μέσα στο δεδομένο πλαίσιο. Στην πραγματικότητα τόσο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και ένα μεγάλο μέρος της κομματικής και εκλογικής του βάσης, ήταν πεισμένο ότι μπορεί να το κάνει χωρίς να αποκλίνει πολύ από την φυσιογνωμία και της προγραμματικές του θέσεις. Όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή και όποιος επιλέγει τον εύκολο δρόμο βρίσκεται  αργά ή γρήγορα μπροστά σε αδιέξοδα.

Ο κίνδυνος για την αναπαραγωγής των ίδιων, αν και φαινομενικά διαφορετικών, ψευδαισθήσεων, υπάρχει σ’ αυτούς που θα θελήσουν να συγκροτήσουν το «κόμμα της δραχμής». Στην πραγματικότητα δεν αμφισβητούν το κυρίαρχο πλαίσιο, απλώς θέλουν να μετατοπίσουν τη θέση της χώρα μέσα σ” αυτό και νομίζουν ότι μ” αυτό τον τρόπο θα απαλλαγούν από το ίδιο το πλαίσιο. Ο καπιταλισμός, η κρίση του, οι αιτίες και προφανώς τα αποτελέσματά τους θα είναι παρόντα………………….

Διαβάστε τη συνέχεια: www.hitandrun.gr/akou-ptoma-na-mathenis

Ζητείται βοήθεια στην τακτοποίηση τροφίμων/φαρμάκων/αναλώσιμων κλπ
που καταφθάνουν καθημερινά για τους πρόσφυγες του Πεδίου του Άρεως.
Οι βάρδιες είναι δυο, 10:00 με 15:00 και 17:00 με 22:00,
πάντα στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13-15.

«Το ένα δέκατο του 8»:
έφταιγε η μουσική που άκουγε από μικρός…

Του Κώστα Σβόλη

Διαβάζοντας το πρώτο μυθιστόρημα του βα.αλ., το μόνο που δεν μπόρεσα να αποκρυπτογραφήσω ήταν ο παράξενος τίτλος του. Το ένα δέκατο του 8. Πρέπει κανείς να το διαβάσει οποιοσδήποτε, αλλά μόνο αν, είναι λάτρης του αιρετικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Ξέρετε, αυτού του είδους λογοτεχνίας που οι μπάτσοι είναι, σχεδόν πάντα, κακοί, ανύπαρκτοι ή στην καλύτερη περίπτωση αδιάφοροι, που το happyend είναι apriori απαγορευμένο και οι σφαίρες πέφτουν σαν χαλάζι, στη συγκεκριμένη περίπτωση χορεύοντας στους ρυθμούς του garage και του rock n” roll.

Ο βα.αλ. γράφει με μαεστρία ένα εξωπραγματικό «προλεταριακό» νουάρ, με άφθονες ρεαλιστικές αναφορές στη σύγχρονη κοινωνική συνθήκη της Ελλάδας. Ναρκέμποροι, μαυραγορίτες, μπράβοι, χρυσαυγίτες και μπάτσοι, που κάνουν πλάτες με το αζημίωτο, αποτελούν ένα παράλληλο σύμπαν από αυτό που ζει ο Νικήτας, ως ένας κακοπληρωμένος πρεκάριος, οδηγός φορτηγού σε μια εταιρία.

Το πέρασμά του σε αυτό το παράλληλο σύμπαν θα γίνει αναπάντεχα, αλλά στην πραγματικότητα χωρίς να προβάλει αντιστάσεις. Δεν είναι μόνο οι συγκυρίες, που θα τον οδηγήσουν να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, αλλά και οι δικές του επιλογές. Ο συγγραφέας, ακολουθώντας το «φορμάτ» των νουάρ, θα κατασκευάσει έναν ακόμα «μοναχικό λύκο», ο οποίος θα αποφασίσει να καθαρίσει μόνος του, ακόμα και εάν χρειαστεί να τα κάνει όλα πουτάνα. Όσο όμως ο Νικήτας μπλέκεται σε αυτό το δαιδαλώδες παράλληλο σύμπαν, αρχίζει κανείς να αμφιβάλει εάν η κινητήριος δύναμη είναι το αρχικό κίνητρο της εκδίκησης για τη δολοφονία της κοπέλας του. Σε κάθε στροφή που παίρνει, σε κάθε ξέφρενο κυνηγητό, μεταμορφώνεται, από θύμα μετατρέπεται σε θύτης, από κυνηγός της αλήθειας σε δολοφονική μηχανή. Τα περάσματα κλείνουν γύρω του και, αντί να αναζητήσει την έξοδο κινδύνου, χώνεται στα σκατά μέχρι το κεφάλι. Η γεύση του αίματος και η μυρωδιά από το μπαρούτι ξυπνάνε μέσα το ένστικτο του θανάτου και ο οργισμένος Βαλκάνιος στις αρχές του 21ου σαν παγιδευμένο αγρίμι ξεγλιστρά, για να αναζητήσει το δόκανο στην επόμενη συνοικία του κέντρου της Αθήνας, Κυψέλη, Γαλάτσι, Πατήσια. Χάνει το μέτρο, καθώς μετρά αντίστροφα.

Η γραφή του βα.αλ. παραμένει πιστή στο στιλ και το ύφος του νουάρ από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα κλισέ είναι επιλεγμένα προσεκτικά και τοποθετημένα εύστοχα μέσα στην πλοκή. Δεν είναι υπεκφυγές μιας αδύναμης γραφής, αλλά μια συνειδητή επιλογή για τη συγγραφή ενός καλού κλασικού νουάρ. Το μόνο ίσως αδύναμο σημείο «οι σκηνές σεξ», που είναι παραπάνω περιγραφικές από όσο χρειαζόταν, και καθόλου υπαινικτικές.

Όπως κάθε αξιόλογο μυθιστόρημα του είδους, θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει μια πολύ καλή ταινία με ένα υπέροχο soundtrack, ένα δείγμα του οποίου μπορείτε να ακούσετε εδώ: https://www.mixcloud.com/zoundmine/το-ένα-δέκατο-του-8-eight-track-edition/

Το ένα δέκατο του 8 κυκλοφορεί από τις πολύ ενδιαφέρουσες κινηματικές εκδόσεις Κινούμενοι Τόποι και είναι το πρώτο μυθιστόρημα που εκδίδουν. Ο βα.αλ.γεννήθηκε το 1977 στην Κέρκυρα και σπούδασε κοινωνικός λειτουργός στο Ηράκλειο Κρήτης, έχει κάνει καμά δεκαριά δουλείες του ποδαριού, όπως όλοι μας, και βγάζει πολύ όμορφες φωτογραφίες. Του την έχουμε στημένη στη γωνία, περιμένοντας το επόμενο λογοτεχνικό του πόνημα.

Εδώ και κάποιο καιρό εκατοντάδες πρόσφυγες, η πλειονότητά τους οικογένειες με μικρά παιδιά, έχουν βρει καταφύγιο στο Πεδίο του Άρεως. Άνθρωποι κυνηγημένοι από τους πολέμους και τη φτώχεια, απελπισμένοι και εγκλωβισμένοι στα εσωτερικά τείχη της Ευρώπης, αβοήθητοι και διωκόμενοι από τις ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές.

Όλα τα αντιμεταναστευτικά αντανακλαστικά της Ευρώπης και της Ελλάδας, αυτή τη στιγμή αντανακλώνται στην ανθρωπιστική κρίση που εξελίσσεται στο Πεδίο του Άρεως. Αν οι προσφυγές σταθούν τυχεροί και δεν πνίγουν στα ναυάγια της Ευρώπης φρούριο που χτίζει η FRONTEX στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, αν δεν τους μαζέψει η «σκούπα» της ΕΛΑΣ για να τους «φιλοξενήσει» στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στα υπόγεια κολαστήρια των αστυνομικών τμημάτων, καταλήγουν να είναι άστεγοι, αβοήθητοι και απελπισμένοι στα πάρκα και πλατείες των πόλεων.
Ενώ οι ροές των προσφύγων από τις εμπόλεμες χώρες (π.χ. από τη Συρία και από το Αφγανιστάν κλπ) προς την Ευρώπη συνεχώς αυξάνεται, η αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης και του Ελληνικού κράτους και η αδιαφορία τους για την προστασία των προσφύγων και τις άμεσες ανάγκες τους, δημιουργεί φαινόμενα τύπου Πεδίου του Άρεως.

Ο κόσμος της αλληλεγγύης, ανταποκρινόμενος στις ανάγκες των προσφύγων κινητοποιήθηκε άμεσα, όχι μόνο για να καλύψει όλες τις ανάγκες των ανθρώπων, οι οποίες είναι αδύνατον να καλυφθούν μόνο από την αλληλεγγύη, αλλά και για να αναδείξει το πρόβλημα, να ασκήσει πίεση για άμεση και ανθρώπινη λύση, αλλά και να δημιουργήσει δίκτυο προστασίας για τους πρόσφυγες.

Η συνέλευση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες καλεί τις συλλογικότητες καθώς και τον αλληλέγγυο κόσμο για να συμβάλλουν στην προσπάθεια και να πλαισιώσουν την αλληλεγγύη τους ΤΩΡΑ που οι πρόσφυγες την έχουν ανάγκη.

Ο καταυλισμός στο Πεδίο του Άρεως δεν είναι λύση, καλούμε τις αρχές να πάρουν άμεσα μετρά για την προστασία των προσφύγων και να φροντίσουν τις άμεσες ανάγκες και τα δικαιώματα τους

Η προσφυγιά δεν είναι έγκλημα η αδιαφορία απέναντι στις ανθρώπινες ζωές σε κίνδυνο είναι!
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Αλληλεγγύη, Αυτοοργάνωση, Αλληλοβοήθεια, Αξιοπρέπεια.

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πρόσφυγες.

Αν και σε ατομικό επίπεδο, πρόκειται ενδεχομένως για μια χαρά ανθρώπους, οι τουρίστες στο συνολό τους, με γκρουπ ή άνευ τέτοιου, δεν είναι παρά στρατός κατοχής. Ο τόπος που γίνεται τουριστικός παραδίδεται  εξολοκλήρου και αμετακλήτως στα επενδυτικά συμφέροντα, υφαρπάζεται και αλλοτριώνεται και αργά ή γρήγορα γίνεται μη προσβάσιμος στον μη-τουρίστα. Το κέρδος απο τους τουρίστες παράγει εξαιρετικά βρωμερούς ξενοδόχους, σεκιουριτάδες, επενδυτές, άθλια πληρωμένους εργαζόμενους, κοινωνική ανισότητα και ζηλοφθονία. Είναι μια κοινωνική πληγή, τα όποια οικονομικά οφέλη της οποίας, χρηματοδοτούν κυρίως εχθρικές για τον άνθρωπο δραστηριότητες.

Στην παρούσα θλιβερή συγκυρία, όπου το κάθε εν δυνάμει τουριστικό μέρος της χώρας μας πρόκειται να πωληθεί, ήτοι να καταστραφεί ολοσχερώς, οι τουρίστες θα είναι ότι οι γκαλλερί για την ανάπλαση, ή οι πιονέροι για την κατάκτηση της δύσης: ο πολιορκητικός κριος για την ολοσχερή υφαρπαγή των φυσικών πόρων και την υποδούλωση και διαφθορά του πληθυσμού. Οφείλουμε να τους κάνουμε να περάσουν άσχημα, να βλαστημήσουν ει δυνατόν την ώρα και τη στιγμή που αγόρασαν εκείνο το πακέτο για την ελλάδα.

Οι νυχτερινές φέρμες, η διασπορά τρομακτικών φημών, η ανοικτή αποδοκιμασία, ο λιθοβολισμός, η γενική κακομεταχείριση, οι λάθος πληροφορίες, οι επιμελώς βουλωμένες τουαλλέτες, η μόλυνση της δεξαμενής νερού, ακόμα και η απλή αγένεια δεν είναι παρά λίγα απο τα όπλα ενάντια σ΄αυτή τη λαίλαπα. Αν οι τουρίστες δε θέλουν να έρθουν σε ένα μέρος, κανείς δεν πρόκειται να το αγοράσει και να επενδύσει σ΄αυτό. Οτιδήποτε απωθεί τον τουρίστα σώζει τον τουριστικό προορισμό.

Φυσικά οφείλουμε να διαχωρίσουμε τους τουρίστες απο τους ταξιδιώτες και τους περιηγητές, κανείς άλλωστε δε θα επενδύσει σε ένα μέρος όπου οι άνθρωποι περπατάνε ή κοιμούνται με σλήπινγκ μπαγκ στην παραλία. Κατα τα άλλα οι μόνοι ξένοι που πρέπει να γίνονται δεκτοί άνευ καχυποψίας ή/και ανοικτής εχθρότητας είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Κανείς τους δεν έχει επενδυτικές βλέψεις για τις παραλίες που τους φιλοξενούν, ούτε δύναται να θεωρηθεί ως μελλοντικός πελάτης. Επιπρόσθετα η παρουσία τους στα ελληνικά νησιά προκαλεί δυσφορία ένεκα ενοχών, στους τουρίστες οι χώρες των οποίων είναι υπεύθυνες για τον ξεριζωμό τους. Και σε αντίθεση με το συναγελασμό με τουρίστες, που προωθεί την ιδέα του κέρδους απο την ανθρώπινη επαφή, η ανάμιξη των μεταναστών και προσφύγων με τον ντόπιο πληθυσμό προωθεί την ιδέα της αληλεγγύης και του μοιράσματος.

Γι΄αυτό και φέτος και του χρόνου: σκουπίδια στις παραλίες μας, σφαλιάρες στους τουρίστες.

scorchedearthstrategy.wordpress.com

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, στο πλαίσιο της κοινωνικής απεύθυνσης, το Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Στέκι Γαλατσίου Στέγαστρο διοργανώνει μία καλοκαιρινή συναυλία. Έτσι λοιπόν πριν από δύο περίπου μήνες ξεκίνησαν οι πρώτες συζητήσεις στη συνέλευσή μας για αυτήν. Συναποφασίσαμε στη φετινή διοργάνωση, για πρώτη φορά, μια εξολοκλήρου hip hop συναυλία και απευθυνθήκαμε σε μπάντες της περιοχής μας και όχι μόνο. Στην επικοινωνία που είχαμε με όλα τα μουσικά σχήματα περιγράψαμε το πολιτικό πλαίσιο που θα χαρακτήριζε τη συναυλία, ενώ το σχετικό κείμενο τους γνωστοποιήθηκε τουλάχιστον τρεις εβδομάδες πριν από αυτή. Σημειωτέον, μία από τις μπάντες αφού έλαβε γνώση του πολιτικού πλαισίου αρνήθηκε να συμμετάσχει, πράγμα καθόλα αποδεκτό.

Κατά τη διάρκεια της συνέλευσής μας και ενώ συζητούσαμε για το ποια συγκροτήματα ενδεχομένως θα συμμετείχαν στην συναυλία, εκφράστηκαν προβληματισμοί και επιφυλάξεις για τους στίχους μιας από τις προτεινόμενες μπάντες, τα 6άρια. Πιο συγκεκριμένα, κάποια τραγούδια θεωρήθηκαν σεξιστικά και ότι προσβάλλουν κάποιες κοινωνικές ομάδες. Εντούτοις αποφασίσαμε να κάνουμε μια πρώτη κουβέντα μαζί τους και να θέσουμε τον προβληματισμό μας γιατί αν βρίσκαμε μια κοινή συνισταμένη, που δεν θα προσέβαλλε καμία από τις δύο πλευρές, δεν υπήρχε λόγος να αποκλειστεί μια τοπική μπάντα. Μία μπάντα που κατά το παρελθόν μας είχε προσεγγίσει εκφράζοντας την επιθυμία να συμμετάσχει σε κάποια συναυλία που το Στέγαστρο θα διοργάνωνε στο Γαλάτσι. Ήταν χαρακτηριστικά τα λόγια μας: «Αν αντιλαμβάνεστε τον προβληματισμό αυτό ως λογοκρισία, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να σταματήσει αυτή η κουβέντα εδώ». Τα 6άρια φάνηκαν να καταλαβαίνουν και μάλιστα προθυμοποιήθηκαν να μας δώσουν τη λίστα των τραγουδιών που θα έπαιζαν ώστε να διατυπώσουμε τυχόν αντιρρήσεις. Απαντήσαμε ότι δεν θέλουμε να επικυρώσουμε καμία λίστα τραγουδιών, η ίδια η μπάντα γνωρίζει πολύ καλά ποια τραγούδια τους χωράνε στο πολιτικό πλαίσιο που έχουμε ορίσει και δεν προσβάλλουν. Τα όσα διημείφθησαν μεταφέρθηκαν στη συνέλευσή μας και συλλογικά αποφασίσαμε ότι, αφού έδειξαν να καταλαβαίνουν τις ενστάσεις μας, τα 6άρια μπορούν να συμμετέχουν στη συναυλία.

Η συναυλία που έγινε το Σάββατο 4 Ιουλίου εξελισσόταν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα μέχρι τη στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή τα 6άρια. Με το μικρόφωνο ανά χείρας, δεν τήρησαν τίποτα από αυτά για τα οποία δεσμεύθηκαν. Απαξίωσαν, προσέβαλλαν και έδειξαν ένα πρόσωπο εχθρικό προς τις αξίες που πρεσβεύουμε και για τις οποίες αγωνιζόμαστε σαν αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό στέκι. Τα πρώτα λόγια που εκστομίστηκαν από τα 6άρια καθώς και τα τραγούδια που τελικά επιλέχθηκαν ήταν άκρως σεξιστικά και ομοφοβικά, σε τέτοιο βαθμό που άτομα από το κοινό και από εμάς προσβλήθηκαν και τους ζήτησαν το λόγο. Μην έχοντας απαντήσεις για τις επικρίσεις και τις αποδοκιμασίες μέρους του κοινού και προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, συνέχισαν τον σεξιστικό και ομοφοβικό οχετό. Εν μέσω παραληρήματος τσουβάλιασαν τον κόσμο του αγώνα με τους φασίστες λέγοντας χαρακτηριστικά: «Φασίστας είσαι και εσύ και εσύ (δείχνοντας κόσμο κάτω από τη σκηνή) φασίστας είμαι και εγώ, παιδιά να αφήσουμε τους φανατισμούς και πάμε όλοι μαζί». Βλέποντας τις αντιδράσεις μελών της συλλογικότητας, συντρόφων και αλληλέγγυων και λίγο πριν αναγκαστούν να αφήσουν τη σκηνή καταφέρθηκαν εναντίον του στεκιού λέγοντας «συνεχίστε να πουλάτε μπύρες στην πλάτη μας» σε συνδυασμό πάντα με διάφορες χυδαιότητες, αγνοώντας επιδεικτικά ότι σε μία συναυλία που διοργανώνει ένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι γειτονιάς, τα χρήματα χρησιμοποιούνται για την κάλυψη των εξόδων της ίδιας της συναυλίας και την οικονομική ενίσχυση του στεκιού που την διοργανώνει, αν περισσέψουν, αλλά σε καμία περίπτωση για τον προσπορισμό των μελών του.

Οφείλουμε μια αυτοκριτική και δεν θα αποποιηθούμε καμία ευθύνη. Σφάλμα μας μεγάλο που απευθυνθήκαμε σε μπάντα και μπήκαμε στη διαδικασία διαλόγου και συνδιαλλαγής μαζί της γνωρίζοντας ότι στη μουσική της πορεία εμμένει στη χρήση σεξιστικού και ομοφοβικού στίχου. Η έκπτωση αξιών γυρίζει μπούμερανγκ, και καλώς, έχοντας διακινδυνεύσει στην προκειμένη περίπτωση την απεύθυνση στην τοπική κοινωνία.

Το hip hop δημιουργήθηκε σαν μέσο έκφρασης των ανέργων, των πιο ταξικά υποτιμημένων, των αποδεκτών σκληρού ρατσισμού, των αποκλεισμένων από το αμερικάνικο όνειρο. Ο καπιταλισμός μετέτρεψε ένα κομμάτι του hip hop, πρόθυμου να προδώσει την καταγωγή του, σε ωδή στη χλιδή, τη ματαιοδοξία, τα ναρκωτικά και τον σεξισμό. Θλιβερές καρικατούρες, λιγότερο ή περισσότερο, αυτής της ματσό, λούμπεν εκδοχής δεν θα μπορούσαν να λείπουν κι από τον τόπο τούτο.

Όσον αφορά στους φορείς σεξιστικής και ομοφοβικής συμπεριφοράς και λόγου που δεν σέβονται τον κόσμο του αγώνα, τις αυτοοργανωμένες δομές και εγχειρήματα και όλους όσοι τα στηρίζουν, δηλώνουμε ότι δεν θέλουμε να έχουμε ουδεμία σχέση μαζί τους, καθώς αξιακά τασσόμαστε εχθρικά απέναντί τους ως συλλογικότητα που αγωνίζεται μεταξύ άλλων ενάντια στο φασισμό, το σεξισμό και την ομοφοβία, όπως και αν αυτά εκφράζονται.

Ιούλιος 2015
Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Στέκι Γαλατσίου Στέγαστρο

Αναζητούνται έμπειροι ψήστες
για το στήσιμο της συνεργατικής δομής ”Οι πίτες των συναδέλφων”!