Δεν είμαστε «σινεφίλ» ούτε και «κουλτουριάρηδες». Δεν έχουμε δει τα άπαντα του Μπέργκμαν ούτε ξημεροβραδιαζόμαστε αναλύοντας το έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Απλά γουστάρουμε να βλέπουμε και ενίοτε να συζητάμε, σε δημόσιο χώρο, ταινίες που σέβονται το «κοινό» τους, ταινίες που απευθύνονται σε αξιοπρεπείς, ευαίσθητους, σκεπτόμενους, εξεγερμένους ανθρώπους.
Με άλλα λόγια: «Να ‘μαστε κάπου συναρμοσμένοι: έτσι εκπληρωνόμαστε: συνεισφέροντας τη μοναξιά μας σε μια κοινή υπόθεση».
Κι αυτό δεν είναι λίγο στους καιρούς της απομόνωσης, της μεταμοντέρνας σύγχυσης κι ενός χυδαίου και ανέξοδου κυνισμού.
Παρασκευές ή Σάββατα συνήθως (όχι κάθε βδομάδα, προς θεού), κατά τις 8μιση μαζευόμαστε, 9μμ ξεκινάμε, στο αυτόνομο στέκι στα Εξάρχεια (ζωοδόχου πηγής & ισαύρων).
Για να μάθετε τι σκαρώνουμε, τσεκάρετε τους τοίχους και το διαδίκτυο.
