Τέρψη, απόλαυση, ταξίδια του μυαλού που ξεκινάνε από το πανί της προβολής και διασταυρώνονται με τις επιθυμίες μας.
Απολαμβάνουμε ταινίες -κατά προτεραιότητα- πρώτης προβολής χωρίς εισιτήριο, με πατατάκια και μπύρα, στη δική μας αυτοδιαχειριζόμενη “σκοτεινή αίθουσα προβολής”, αφήνοντας απ’ έξω τους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων.
Εντός παρακολουθούμε ταινίες (επιλεγμένες με τα κριτήρια που πάνω -κάτω θα μας οδηγούσαν στο ταμείο κάποιου σινεμά) όχι κατ’ ανάγκη σινεφίλ, αλλά τέτοιες που θα θέλαμε να δούμε (βαριές και ελαφρές) χωρίς να προσβάλουν την αισθητική και τη νοημοσύνη μας.
Οι βραδιές αυτές συνήθως καταλήγουν σε θυελλώδεις συζητήσεις περί τέχνης και άλλων δαιμονίων και αυτοσχέδιες μουσικές αναζητήσεις που ανανεώνουν το ραντεβού για την επόμενη προβολή…
Η μέρα του No Ticket καθορίζεται και δημοσιοποιείται έγκαιρα και είναι συνήθως ένα Σάββατο του μήνα.