Σήμερα 25/9 το εγχείρημα στέγασης προσφύγων, που ξεκίνησε στην Αραχώβης 44 στο παλιό κτίριο της φοιτητικής λέσχης μεταφέρθηκε στη Νοταρά 26, στο πρώην κτίριο του ΕΤΕΑΜ (Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών). Οι λόγοι είναι διπλοί: Καταρχήν είναι ένα κτίριο που πληρεί με καλύτερους όρους τα κριτήρια υγιεινής και στέγασης, ούτως ώστε να φιλοξενήσει τους πρόσφυγες. Κατά δεύτερον στο προηγούμενο κτίριο δημιουργήθηκε ζήτημα με το ιδιοκτησιακό καθεστώς, πράγμα που θα ήταν επίφοβο για την ασφάλεια των στεγαζόμενων.

Καλούμε συλλογικότητες και άτομα να πλαισιώσουν το εγχείρημα, τόσο με την παρουσία τους όσο και με όποια υλική βοήθεια μπορεί να προσφέρει ο καθένας/καθεμία. Άμεση και πρώτη ανάγκη του χώρου είναι ο καθαρισμός, οπότε χρειάζονται καθαριστικά υλικά. Είναι σημαντικό οι εργασίες του χώρου να προχωρήσουν γρήγορα με μεγάλη συμμετοχή, ώστε να υλοποιηθεί άμεσα η στέγαση των προσφύγων.

Καλούμε όλο τον κόσμο να συμμετάσχει στη σημερινή συνέλευση στις 19:00, σήμερα το απόγευμα στο χώρο της κατάληψης, στη Νοταρά 26, καθώς θα διαμορφωθούν οι ομάδες εργασίας και θα τεθεί η περαιτέρω πολιτική και κοινωνική στόχευση του εγχειρήματος.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Συνέλευση Κατάληψης Στέγης Προσφύγων
(Νοταρά 26)

Ήταν κάποτε μια απεργία!!!
Που κράτησε πάνω από τρεις μήνες
Που ξεπέρασε την συνδικαλιστική γραφειοκρατία
Που οργανώθηκε από τα κάτω με γενικές συνελεύσεις και ανοικτή απεργιακή επιτροπή
Που περιφρούρησε δυναμικά τον αγώνα της

Τώρα είναι μια δικαστική δίωξη για παράνομη απεργία
Εκδικητικού χαρακτήρα από το κράτος
στοχοποιώντας εργαζόμενους με ενεργό δράση στις γενικές συνελεύσεις.
Αμφισβητώντας συνολικά το δικαίωμα της απεργίας

Μέρα Αλληλεγγύης & Οικονομικής στήριξης των διωκόμενων απεργών εργαζομένων στα πανεπιστήμια
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου
Από τις 17.30 Συλλογική Κουζίνα
Από τις 21.00 Μουσικό καφενείο
(τα έσοδα θα διατεθούν για τα δικαστικά έξοδα των διωκόμενων απεργών)
στο Αυτόνομο Στέκι

Η Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης
Αυτόνομο Στέκι  

Πέρα από τις εκλογές
υπάρχει ένας υπόγειος πλανήτης
σε ήχους….

rock n’ roll
garage ’60s
garage punk

Την Τετάρτη, 23 Σεπτέμβρη από τις 21:00
στο Αυτόνομο Στέκι

Στις 4 Δεκέμβρη του 2013, στο Αυτόνομο Στέκι παρουσιάζεται η ποιητική συλλογή “Ψυχιατρικές σημειώσεις: περίπτωση δ.δ.” του Μπάμπη Μαγουλά. Εισηγήθηκαν οι Μαριάννα Λάβδα, Νικήτας Σινιόσογλου και Κωστής Τριανταφύλλου και ακολούθησε συζήτηση με το κοινό.

Για όγδοη χρονιά η Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης ανακατεύει στις κατσαρόλες της μνήμες, επιθυμίες, αγώνες, αγωνίες και χαρές, τα υλικά της ζωής μας με άλλα λόγια.

Πλένουμε, κόβουμε, συμφωνούμε και διαφωνούμε πάνω από το φαγητό που μαγειρεύουμε και γύρω από το τραπέζι μαζί με τα νέα μας ανανεώνουμε και συγκροτούμε από κοινού δεσμούς που μας επιτρέπουν να στεκόμαστε στα πόδια μας με αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια και την ψυχή μας ολόκληρη κόντρα στη μιζέρια, την απομόνωση αλλά και τη μοιρολατρία των ‘’ελπίδων’’ που κατά καιρούς μας πουλάνε.

Μοιραζόμαστε γνώσεις και δεξιότητες, ιδέες, κόπο και δημιουργικότητα σε μαγειρέματα που μας ενώνουν με φίλους και συν-τρόφους, με τη γειτονιά αλλά και με τους ανθρώπους που αντιστέκονται στους μικρούς και μεγάλους αγώνες που δίνονται.

Δεν έχουμε σερβιτόρους, λαντζέρισσες, καθαριστές και σεφ, ούτε τιμή ορισμένη στο πολύτιμο πιάτο μας. Ένα κουτί ελεύθερης συνεισφοράς και η εμπιστοσύνη στην επιθυμία όσων τρώμε μαζί να εξασφαλιστεί και το επόμενο μαγείρεμα είναι ο μοναδικός χορηγός μας…
Στο τραπέζι μας μόνο φασίστες, σεξιστές και λαμόγια –κάθε είδους- δε χωράνε. Οι γλώσσες και τα χρώματα, οι διαδρομές και τα παρόντα που διασταυρώνονται τροφοδοτούν την ανάγκη μας να χτίσουμε στο τώρα τον κόσμο που μας χωράει και να ζήσουμε μια ζωή που αξίζει να τη ζήσουμε. Και προσπαθούμε να στήνουμε μαζί τις μικρές καθημερινές γιορτές των ονείρων μας που δεν ξεκινάνε και δεν τελειώνουν φυσικά στα βδομαδιάτικα μαγειρέματα μας.
Για περισσότερες πληροφορίες, μυρωδιές, γεύσεις και κουβεντολόι, να ξέρετε ότι μαγειρεύουμε στο Αυτόνομο Στέκι (Ζ. Πηγής 95-97 και Ισαύρων στη Νεάπολη Εξαρχείων) κάθε Τετάρτη εκτός από γιορτές και σχόλες. Το μαγείρεμα ξεκινάει στις 14.30, το φαγητό είναι έτοιμο γύρω στις 17.30. Οι δουλειές και τα μαζέματα γίνονται από κοινού 19.00-20.00 ώστε ο χώρος που μας φιλοξενεί να είναι έτοιμος για τις περιπέτειες της επόμενης βδομάδας.

                                                    H Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης.

Για έναν περίπου μήνα, από το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου μέχρι και τις 17 Αυγούστου, η αυτοοργάνωση έκανε και πάλι το θαύμα της στα Εξάρχεια, μεταξύ Τσαμαδού και Πεδίου του Άρεως, αυτή τη φορά. Η παρακάτω ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης καταγράφει με ακρίβεια τα γεγονότα αλλά δεν μπορεί να μεταδώσει τη χαρά, την κούραση, τα γέλια, την ικανοποίηση και τη συγκίνηση όσων, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συνέβαλαν σ΄αυτό το εγχείρημα.

Ακολουθεί η ανακοίνωση: 

Η Αυτοοργανωμένη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες στο Πεδίον του Άρεως, όπως είχε αποφασίσει σε συνέλευσή της την Τρίτη 11 Αυγούστου 2015, ανέστειλε τη Δευτέρα 17 Αυγούστου τις δράσεις των ομάδων της στον αυτοσχέδιο καταυλισμό του Πεδίου του Άρεως.

Ως συνέλευση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες βρεθήκαμε από τις πρώτες κιόλας μέρες στο Πεδίον του Άρεως. Στο πρόσωπο των προσφύγων του Πεδίου βρήκαμε εκείνους που χτυπιούνται από τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και τους εμφυλίους που τον ακολούθησαν, εκείνους που προσπαθούν να ξεφύγουν από θεοκρατίες τύπου «Ισλαμικό Κράτος», από τη φτώχεια και την πείνα. Είναι εκείνοι που όταν φτάνουν στα σύνορα της Ευρώπης αντιμετωπίζουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της FRONTEX και των εθνικών συνοροφυλακών, τους φράχτες από τον Έβρο ώς το Καλέ και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, που ολοένα και αυξάνονται, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι εκατοντάδες πολιτικοί και οικονομικοί πρόσφυγες που βρήκαν, σχεδόν για ένα μήνα, καταφύγιο στο Πεδίον του Άρεως δεν είχαν σκοπό να παραμείνουν εκεί, αλλά κύρια και πρωταρχική τους ανάγκη ήταν να φτάσουν στον προορισμό τους, όποιος κι αν είναι αυτός. Βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στα εσωτερικά σύνορα της Ευρώπης, κάτω από άθλιες συνθήκες και χωρίς υποδομές, χωρίς τη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και χωρίς τους ελάχιστους όρους υγιεινής, σε ένα μέρος στο οποίο εξωθούνται μεθοδευμένα από το ελληνικό κράτος και άλλοι «ανεπιθύμητοι», όπως τοξικοεξαρτημένοι και άστεγοι.

Σε αυτά τα ζητήματα επιβίωσης όσο και στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας κληθήκαμε ως κοινωνικά ενεργά όντα να δώσουμε άμεσα τη συλλογική μας απάντηση. Βρεθήκαμε εκεί κατανοώντας η καθεμιά και ο καθένας από εμάς πως στη θέση οποιουδήποτε πρόσφυγα και μετανάστη θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς – όχι διότι είμαστε κάποιο είδος ειδικών ή επαγγελματιών της αλληλεγγύης, ούτε επειδή χτίζουμε πολιτικές καριέρες φωτογραφιζόμενοι αριστερά και δεξιά. Ό,τι κατορθώσαμε ήταν αποτέλεσμα της κινητοποίησης εκατοντάδων αλληλέγγυων που συνεργάστηκαν στη βάση της έμπρακτης αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης, μακριά από τη λογική της φιλανθρωπίας και του εθελοντισμού, καθώς και της αντιμετώπισης των προσφύγων ως προβλήματος προς διαχείριση.

Από την πρώτη συνέλευση της Αυτοοργανωμένης Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, από την οποία προέκυψαν ομάδες εργασίας για την κάλυψη των διαφορετικών αναγκών των προσφύγων και τις καθημερινές δράσεις αλληλεγγύης στο Πεδίον του Άρεως, εκατοντάδες άνθρωποι με σακούλες στο χέρι έφταναν συνεχώς μέχρι την οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια (χώρο συντονισμού και οργάνωσης της Πρωτοβουλίας), για να συνδράμουν το εγχείρημα. Δεκάδες προσπάθειες συντονισμού σε όλη την Ελλάδα από συλλογικότητες, στέκια και καταλήψεις, αλλά και μεμονωμένος κόσμος που πλαισίωσε την προσπάθεια, έστελναν είδη πρώτης ανάγκης, παιχνίδια, ρούχα, χρήματα και ό,τι άλλο διέθεταν, ακόμα και από το υστέρημά τους.

Οι ομάδες εργασίας που δημιουργήθηκαν ήταν οι εξής:

1) Ομάδα Σίτισης. Αποτελούνταν από περίπου 15 άτομα σε κυλιόμενη βάση και προετοίμαζε 3 γεύματα ημερησίως για 400-600 άτομα, σε συνεργασία με την Ομάδα Υγείας η οποία έδινε διαιτολογικές οδηγίες με βάση το επιδημιολογικό προφίλ του πληθυσμού του Πεδίου του Άρεως. Παράλληλα, συνέδραμαν στη σίτιση πολλές συλλογικές και αλληλέγγυες κουζίνες.
2) Ομάδα Διανομής. Συσκεύαζε και διένεμε καθημερινά τα γεύματα, φρόντιζε για την επάρκεια νερού και ειδών υγιεινής, ενημέρωνε για τις νέες αφίξεις στο Πεδίον του Άρεως και φρόντιζε για τη στέγασή τους σε σκηνές. Σε κάθε εργασία της ομάδας συμμετείχαν σε μόνιμη βάση 10 με 20 άτομα.
3) Ομάδα Αποθήκης. Ανέλαβε τη συλλογή και ταξινόμηση όλων των ειδών διατροφής, υγιεινής και των αναλωσίμων που έφταναν διαρκώς στην Τσαμαδού. Στην ομάδα συμμετείχαν καθημερινά 4 με 6 άτομα.
4) Ομάδα Υγείας. Ξεκίνησε, έπειτα από κάλεσμα της Αυτοοργανωμένης Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, από αυτοοργανωμένη δομή υγείας και πλαισιώθηκε αμέσως από αλληλέγγυους/-ες, επαγγελματίες υγείας και μη. Λειτουργούσε καθημερινά στο Πεδίον του Άρεως σε δύο βάρδιες, αποτελούμενες από 5 έως 7 άτομα ανά βάρδια, αναπόσπαστο μέρος των οποίων ήταν οι αφγανοί διερμηνείς. Αντιμετώπιζε τουλάχιστον 70 περιστατικά ημερησίως και διαχειριζόταν το φαρμακείο που βρισκόταν στην Τσαμαδού.
5) Ομάδα Ρουχισμού. Ανέλαβε τη συλλογή και ταξινόμηση των ρούχων που έφταναν διαρκώς στην Τσαμαδού. Στην ομάδα συμμετείχαν καθημερινά 5 έως 10 άτομα.
6) Ομάδα Καθαρισμού. Αποτελούνταν από 10 έως 20 άτομα και λειτουργούσε σε δύο βάρδιες καθημερινά, αναλαμβάνοντας τον καθαρισμό του χώρου, σε συνεργασία με τους πρόσφυγες που διέμεναν σ’ αυτόν. Τα μέλη της αντιμετώπισαν αποτελεσματικά την έλλειψη οποιασδήποτε υποδομής υγιεινής, έστησαν ντους, επισκεύασαν τις δύο μοναδικές βρύσες στο χώρο και πραγματοποίησαν απολυμάνσεις.
7) Ομάδα Αντιπληροφόρησης. Ανέλαβε την αδιαμεσολάβητη πληροφόρηση σχετικά με τις δράσεις της Αυτοοργανωμένης Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης και τη δημοσιοποίηση των καθημερινών αναγκών των προσφύγων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Επί πλέον, οργάνωσε τη συνέντευξη Τύπου στις 5 Αυγούστου, οπότε υπήρξε η πρώτη αποτύπωση της κατάστασης στο Πεδίον του Άρεως και διατυπώθηκαν οι θέσεις της Πρωτοβουλίας. Στην ομάδα συμμετείχαν 7 άτομα.
8) Ομάδα Παιδικής Δημιουργικής Απασχόλησης. Ανέλαβε τη διανομή των παιχνιδιών και της γραφικής ύλης που συγκεντρώνονταν στην Τσαμαδού, παράλληλα με τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών στο Πεδίον του Άρεως. Καθάριζε την παιδική χαρά δίπλα από τον αυτοσχέδιο καταυλισμό, όπου 4 έως 6 φορές την εβδομάδα οργάνωνε παιχνίδια και δραστηριότητες για τα παιδιά των προσφύγων, πολλές φορές με τη συνεισφορά αλληλέγγυων ομάδων δημιουργικής απασχόλησης. Αποτελούνταν από 5 έως 8 άτομα ανά βάρδια.

Πολύτιμη ήταν η συνεισφορά των αφγανών διερμηνέων, χωρίς τη βοήθεια των οποίων δεν θα ήταν δυνατό το έργο των ομάδων που δρούσαν στο Πεδίον του Άρεως.

Όλες οι ομάδες συντονίζονταν μέσω των συχνών συνελεύσεων στο κηπάκι της Τσαμαδού και είχαν οριζόντια και αντιιεραρχική δομή. Η πολιτική αρχή της ισοτιμίας στη λήψη και εκτέλεση των αποφάσεων καθόρισε και τις σχέσεις των ομάδων μεταξύ τους, ενώ έγινε σαφές από την αρχή και –κυρίως– έμπρακτα ότι ο ρόλος όλων των ομάδων ήταν εξίσου κομβικός για την επίτευξη των στόχων της συνέλευσης. Οι ομάδες αποτέλεσαν μια σφιχτή και συνεκτική αλυσίδα, αλληλεπιδρώντας διαρκώς μεταξύ τους και συνεργαζόμενες στενά καθημερινά. Η αλληλεγγύη ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας της Πρωτοβουλίας στο Πεδίον του Άρεως δεδομένη τόσο προς τους πρόσφυγες όσο και μεταξύ των ανθρώπων που πλαισίωσαν τις ομάδες. Το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης ενσαρκώθηκε στην Τσαμαδού και στο Πεδίον και αποτέλεσε τον οδηγό για το πώς ομάδες ατόμων που συναντώνται ίσως για πρώτη φορά μπορούν να δώσουν λύσεις σε κρίσιμα ζητήματα επιβίωσης.

Γνωρίζουμε πως οι πολιτικές κρατών και θεσμών είναι αυτές που προκαλούν τις μεταναστευτικές ροές και εξωθούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων στην προσφυγιά. Σε καμία περίπτωση το κίνημα αλληλεγγύης δεν σκοπεύει να υποκαταστήσει (ή να συνεργαστεί με) το κράτος και τις δομές του. Απαιτούμε, ωστόσο, να εφαρμοστούν στο σύνολό τους οι διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως έχουν συναποφασιστεί και συνυπογραφεί από τα ίδια τα κράτη. Απαιτούμε να έχουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια δικαιώματα και ελευθερίες, χωρίς πολιτικές εξαίρεσης, εντός ή εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων.

Η αντιμετώπιση της κυβέρνησης απέναντι στον αυτοσχέδιο καταυλισμό στο Πεδίον του Άρεως ήταν εγκληματική και εξακολουθεί να παραμένει τέτοια σε όλες τις πύλες εισόδου και εξόδου προσφύγων. Το σύνολο των κρατικών και αυτοδιοικητικών θεσμών καθώς και οι –συναφών αρμοδιοτήτων– ΜΚΟ απουσίασαν εκκωφαντικά από το Πεδίον του Άρεως ή περιορίστηκαν σε επικοινωνιακές κινήσεις εντυπωσιασμού ελάχιστης πρακτικής χρησιμότητας για τους πρόσφυγες. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι εν λόγω οργανώσεις και κρατικές δομές εμφανίστηκαν για μικρό χρονικό διάστημα στο Πεδίον, παρέχοντας λιγοστά και ενίοτε ακατάλληλα τρόφιμα και πενιχρές υπηρεσίες υγείας. Πάντα, όμως, συνοδεύονταν από κάμερες και φωτογράφους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η διανομή ενός και μόνου γεύματος από τον Δήμο Αθηναίων (και, μάλιστα, διατροφικά ακατάλληλου), η απουσία επαρκών αποχωρητηρίων για την κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού και ο ελλιπέστατος καθαρισμός τους από την Περιφέρεια Αττικής, όπως και η αποσπασματική παρουσία του ΚΕΕΛΠΝΟ, ενίοτε μάλιστα χωρίς γιατρούς και φάρμακα. Τα ΜΜΕ, συνεπή στο ρόλο τους, προέβαλλαν ψευδώς την παρουσία των θεσμών αυτών στο Πεδίον, στοχεύοντας στη μόνιμη παραπληροφόρηση των πολιτών, συνοδεύοντάς τη με ρατσιστικές κραυγές και προσπάθειες τρομοκράτησης της κοινωνίας, ώστε να συντηρηθεί το εχθρικό κλίμα απέναντι στους πρόσφυγες.

Το τελευταίο διάστημα έγιναν από κρατικούς λειτουργούς απόπειρες προσέγγισης προς την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, με σκοπό τη δήθεν συνεργασία και μεταφορά τεχνογνωσίας προς αυτούς. Οι απόπειρες αυτές αποκάλυψαν την πρόθεση της κυβέρνησης για συνέχιση της κατάστασης στο Πεδίον του Άρεως και κατέδειξαν ανάγλυφα το εγκληματικό πολιτικό της παιχνίδι. Σε καμία περίπτωση η αυτοοργανωμένη αλληλεγγύη δεν συνεργάζεται με το κράτος ούτε δέχεται να παίζονται πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη της. Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, η συνέλευση της Πρωτοβουλίας της Τρίτης 11 Αυγούστου αποφάσισε να ανακοινώσει την αναστολή λειτουργίας των δομών της στο Πεδίον του Άρεως τη Δευτέρα 17 Αυγούστου.

Θεωρούμε ότι η ανακοίνωσή μας άσκησε πίεση προς τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος απρόθυμα αναγκάστηκε να επισπεύσει τις διαδικασίες για να παράσχει «κάποια λύση» πριν από τη Δευτέρα 17 Αυγούστου. Η λύση που δόθηκε, ο Ελαιώνας, για την οποία οι πρόσφυγες ενημερώθηκαν από την κυβέρνηση μόλις 2 ώρες πριν από τη μεταφορά τους, μένει να αποτιμηθεί πολιτικά και ανθρωπιστικά. Στην περίπτωση της μεταφοράς των προσφύγων από το Πεδίον του Άρεως στον Ελαιώνα αποφασίσαμε να μην παρέμβουμε, καθώς προτεραιότητά μας αποτελούν πάντα οι επιθυμίες και οι ανάγκες των προσφύγων, όπως αυτές εκφράζονται ελεύθερα από τους ίδιους. Τελικά, στον Ελαιώνα μεταφέρθηκαν 171 από τους 450 (και πάνω) πρόσφυγες που βρίσκονταν την Κυριακή το πρωί στο Πεδίον του Άρεως.

Παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις στον Ελαιώνα και είμαστε έτοιμοι να παρέμβουμε όποτε και όπως χρειαστεί. Παράλληλα, ως Αυτοοργανωμένη Πρωτοβουλία συνεχίζουμε να στηρίζουμε τις δράσεις των αλληλέγγυων στις πύλες εισόδου και εξόδου των προσφύγων, όπου το κράτος επεμβαίνει κατά κύριο λόγο κατασταλτικά και φυσικά όχι με κατεύθυνση την προστασία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Το υλικό της αλληλεγγύης που συγκεντρώθηκε στην οδό Τσαμαδού το αποστέλλουμε στην Κω, στη Λέρο, στη Λέσβο, στη Σάμο, στην Ειδομένη και αλλού. Παράλληλα, είμαστε σε διαρκή εγρήγορση, πάντα εδώ για να παρέμβουμε.

Εφόσον αυτό που επιφυλάσσουν τα κράτη στους πρόσφυγες που ξεφεύγουν από τον πόλεμο και την οικονομική εξαθλίωση στη χώρα τους είναι ο πνιγμός στα νερά της Μεσογείου και τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εμείς στεκόμαστε απερίφραστα δίπλα τους με όπλο μας την άμεση δράση, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Παραμένουμε ως άτομα και ως Πρωτοβουλία σε ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουμε έμπρακτα το ρατσισμό –θεσμικό και μη– και τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ!

Αυτοοργανωμένη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
στους Πρόσφυγες στο Πεδίον του Άρεως.

Η κυβέρνησή μας έχει στρωθεί για τα καλά στη δουλειά, προσπαθώντας να εκχωρήσει γη και ύδωρ στους ντόπιους και αλλοδαπούς πλιατσικολόγους. Τα αεροδρόμια και τα μετοχικά πακέτα των εταιρειών ύδρευσης είναι ήδη σε καλά επίπεδα ξεπουλήματος. Αλλά όπως τονίσαμε επανηλλειμένως: τα 50 δις δε βγαίνουν αν δεν πουληθεί ακτογραμμή και δάσος. Είμαστε σίγουροι ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησής μας σε αυτή την κατεύθυνση θα αποδώσουν σύντομα καρπούς – εύγευστους για το κεφάλαιο και δηλητηριώδεις για τους ανθρώπους, φυσικά.
Στηρίζονται άλλωστε και από τις εγχώριες υπηρεσίες προπαγάνδας που σιγά σιγά αναθαρρούν και σηκώνουν το κεφάλι, ωσάν σκουλήκια στην 5η μέρα σήψης. Όπως καλή ώρα ο κος Καρακούσης της φωνής των εγχώριων κοπρόψυχων, του Βήματος, που δηλώνει ευθαρσώς και ανερυθριάστως: “Το δυστύχημα είναι ότι η ελληνική κρατική περιουσία είναι ατέλειωτη, εν πολλοίς αναξιοποίητη …Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αιγιαλού. Ατέλειωτα  χιλιόμετρα ακτογραμμής παραμένουν δεσμευμένα από ένα δειλό κράτος”. Πράγματι. Τι δυστύχημα, τι όνειδος, τόσα χιλιόμετρα βράχων και άμμου, ήλιου και θάλασσας δεσμευμένα, να μη μπορούν να εκπληρώσουν τη φυσική τους ροπή προς το ξεπούλημα, να μην αποδίδουν ούτε ευρώ στους λεηλατητές. Μια δημόσια περιουσία σαν βάρος στις καμπούρες μας, παραλίες και δάση που ως γνωστόν, χωρίς αξιοποίηση σαπίζουν και χαλάνε και συντόμως καταντούν υγειονομική απειλή.
Παρά όμως τις φιλότιμες προσπάθειες των απανταχού φωνών της ευθύνης, ο κίνδυνος παραμένει ότι, όπως ήδη προειδοποιούν τα αλλοδαπά οικονομικά κέντρα ελέγχου και καθυπόταξης, το ΤΑΙΠΕΔ και η κυβέρνηση εν τέλει δε θα καταφέρουν να ξεπουλήσουν πάνω από 10 δις δημόσια περιουσία και πηγές, παραλίες και δάση. Κάτι που θα έχει ολέθριες συνέπειες για την διάθεση και την ψυχολογία των αγορών, από τα καπρίτσια των οποίων κρεμόμαστε.
Και όμως  η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας. Μια λύση άμεση, αξιόπιστη και πάνω απ΄όλα πατριωτική, απόλυτα ταιριαστή δηλαδή με την πατριωτική αριστερά της ευθύνης (μας). Ποιος παραδοσιακά σε περιόδους ξένης κατοχής, επί βυζαντίου και οθωμανικής αυτοκρατορίας, κατάφερνε όχι μόνο να διαχειρίζεται τη δημόσια περιουσία, αλλά και να την αυξάνει προσεταιρίζοντας κτήματα μουζίκων και κατσαπλιάδων; Ποιος κατέχει και διαχειρίζεται υπεύθυνα πάνω από ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες στρέμματα χωραφιών, δάσους, νησιών και παραλιών, το οποίο μάλιστα δε διστάζει όταν το επιτάσσει η ανάγκη να πουλήσει στους επενδυτές; Ποιος κατέχει τόσο κύρος και την τεχνογνωσία ξεπουλήματος αιώνων, που μπροστά του ακόμα και οι πιο αδίστακτοι επενδυτές φαντάζουν άμαθα παιδάκια;
Μα φυσικά η Ελληνική Εκκλησία ΑΕ. Ένας οργανισμός με χαρτοφυλάκιο άνω των 100 δις, με πείρα αιώνων στην υφαρπαγή γαιών και περιουσιών, που όταν χρειάστηκε δε δυσκολεύτηκε να πουλήσει ακόμα και περιοχές νατούρα ή εθνικούς δρυμούς. Ένας οργανισμός αξιοσέβαστος που ακόμα και παντοδύναμες αυτοκρατορίες, όπως η οθωμανική, έσκυψαν με σεβασμό το κεφάλι μπροστά του, ένα ίδρυμα αρχαιότερο και από την πρώτη τράπεζα, πιο σκαιώδες και από την Bis, πιο αδίστακτο και από Ολλανδούς αποικιοκράτες. Και πάνω απ΄όλα εθνικό, δηλαδή, Ελληνικό.
Αντί λοιπόν για τα εβραιομασονικά λόμπυ των επενδυτών και τους τίμιους, αλλά άβγαλτους, δικούς μας πλιατσικολόγους, η πατριωτική μας αριστερά είναι ώρα να πράξει το αυτονόητο. Να δωρίσει και την υπόλοιπη δημόσια περιουσία (εκτός φυσικά απο ό,τι έχει ήδη αρπάξει η ντόπια ολιγαρχία) και το σύνολο γης και ζωής που είχε την κακή τύχη να βρίσκεται εντός ελληνικής επικράτειας, στην ελληνική Εκκλησία με τον όρο να ξεπουλήσει εντός δυο ετών 50 ψωροδίς από δαύτη. Οι επενδυτές θα χαρούν (και όσοι έχουν αντιρρήσεις ας πάνε να τα βάλουν με τους παπάδες, να δούμε τι τύχη θα΄χουν κάποιοι που ληστεύουν και πλιατσικολογούν συγκαλυμμένα εδώ και ούτε δυο αιώνες, απέναντι σ΄αυτούς που κάνουν το ίδιο πράγμα εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια και μάλιστα απροκάλυπτα), οι αγορές θα ηρεμήσουν, οι μουζίκοι ούτως ή άλλως καταδικασμένοι ήταν.
Για τα ζώα, τα φυτά και τα νερά, δε θα υπάρξει έλεος. Αιθέριο ή μη.

Αναδημοσίευση από: scorchedearthstrategy.wordpress.com

Της Αφροδίτης Τζιαντζή.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη Σαμοθράκη, να εύχεσαι να μη σε σταματήσουν στο λιμάνι αστυνομικοί με πολιτικά μόνο και μόνο επειδή δεν τους αρέσει η εμφάνισή σου.

Αν είσαι ένας από τα εκατομμύρια των ανασφάλιστων, ακολουθείς ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες σε κοινωνικό ιατρείο κι έχεις μαζί τα φάρμακά σου, κινδυνεύεις να συλληφθείς, να περάσεις τη νύχτα στο κρατητήριο, επειδή έτσι αποφάσισαν οι λιμενικοί του νησιού, να σε μεταφέρουν σιδηροδέσμιο με πλοίο στην Αλεξανδρούπολη, στον εισαγγελέα, υποχρεώνοντάς σε μάλιστα να πληρώσεις και το εισιτήριο, τέλος να καταδικαστείς σε δύο μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, για ένα κουτί αγχολυτικά χάπια.

Αυτό το πρωτοφανές περιστατικό αστυνομικής και δικαστικής αυθαιρεσίας συνέβη στον 29χρονο Α.Κ. το Σάββατο (8/8/2015), όπως καταγγέλλει ο ίδιος στην «Εφ.Συν.».

Τι κι αν ο γιατρός που τον παρακολουθεί στο Ιατρείο Αλληλεγγύης Πατησίων, ο Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου, πρώην διευθυντής του 9ου Ψυχιατρικού Τμήματος του ΨΝΑ, επικοινώνησε με τους λιμενικούς, εξηγώντας ότι ο ίδιος του ανανέωσε το φάρμακο, στο πλαίσιο αγωγής που ακολουθεί ο Α.Κ για προβλήματα άγχους και κατάθλιψης;

Οι συνταγές
Τι κι αν ο Α.Κ. είχε μαζί του δύο συνταγές με παλιότερη ημερομηνία της ίδιας αγωγής;
Τι κι αν δεν ήταν δυνατόν να έχει τη συνταγή με την κόκκινη γραμμή – την οποία την καταθέτεις στο φαρμακείο όταν αγοράζεις το συγκεκριμένο φάρμακο;
Τι κι αν ακόμα και η νομοθεσία, όπως επικαιροποιήθηκε το 2013, προβλέπει ότι δεν τιμωρούνται όσοι συλλαμβάνονται ακόμα και με μικροποσότητες ναρκωτικών για προσωπική χρήση, πόσο μάλλον με ένα από τα πιο διαδεδομένα φάρμακα για άγχος και κατάθλιψη, όπως το Zanax;
«Πρόκειται για πρωτοφανείς πρακτικές των διωκτικών και δικαστικών σωμάτων, τα οποία, το λιγότερο που κάνουν, είναι να ευτελίζουν πλήρως την άσκηση της Δικαιοσύνης, λειτουργώντας μ’ έναν άκρως πρωτόγονο και αδαή τρόπο, επεκτείνοντας τη λειτουργία του κοινωνικού ελέγχου ακόμα και στα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Οι αρμόδιοι υπουργοί, πέρα από το να διαχειρίζονται απλώς την κατάσταση που παρέλαβαν, σκοπεύουν να πράξουν κάτι επί του προκειμένου; Ούτε το αγχολυτικό μας από εδώ και πέρα;» σχολιάζει ο γιατρός Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου στην «Εφ.Συν.», τονίζοντας ότι είναι η πρώτη φορά που συλλαμβάνεται ασθενής για ένα κουτί Ζanax.«Φαντάσου τη θεία σου που παίρνει αγχολυτικά, να μην μπορεί να βγει από το σπίτι μήπως τη συλλάβει η αστυνομία. Είναι εντελώς τρελό και δεν έχει ξαναγίνει ποτέ».

Τα καψώνια
«Ένιωσα σαν κάποιος που έχει σπάσει το πόδι του να κατηγορείται επειδή έχει πατερίτσες», λέει ο Α.Κ., περιγράφοντας την απίστευτη περιπέτειά του: Σεξιστική και ρατσιστική συμπεριφορά από τους αστυνομικούς, ειρωνικά σχόλια ακόμα και για τα ρούχα στη βαλίτσα του επειδή δεν τους φάνηκαν αρκετά ανδροπρεπή, καψώνια στο πλοίο όπου του αρνήθηκαν ακόμα και να πάει στην τουαλέτα και τον είχαν δεμένο με χειροπέδες με άλλον ένα νεαρό, που συνέλαβαν για μικροποσότητα κάνναβης, απαξιωτική και ταπεινωτική αντιμετώπιση από τη Δικαιοσύνη, λες κι ένας άνεργος που πάει για λίγες μέρες διακοπές είναι εξ ορισμού ύποπτος και κρίνεται με ευκολία ένοχος, χωρίς να έχει διαπράξει αδίκημα.

«Η δικαιοσύνη είναι σαν το φίδι. Δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους», λέει ένα σαρκαστικό σύνθημα, που δυστυχώς στη συγκεκριμένη περίπτωση επιβεβαιώνεται.

Αναδημοσίευση από efsyn.gr .

Παρά τις αρλούμπες που ακούγονται περί διαχειρισιμότητας του ΟΧΙ από το καθεστώς,
η κυβέρνηση διαχειρίζεται το ΝΑΙ και μάλιστα με εθνική ομοψυχία.

Tου Νώντα Σκυφτούλη (μέλος στην Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας).

Ολόκληρος ο οργανωτικός ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να γίνει λαϊκός, μεγάλη αντιμνημονιακή παράταξη εθνική ΚΑΙ κυβερνώσα; Εγινε. Και να τώρα: η καθολική απογοήτευση και ο βοναπαρτισμός έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στην κοινωνία.

Βοναπαρτισμός για τους «αμύητους» είναι η κατάσταση όπου τα συμφέροντα όλων των τάξεων των στρωμάτων των κομμάτων αλλά και των κινημάτων (κι ας κάνουν τον ψόφιο κοριό) διαθλώνται στο πρόσωπο του ηγέτη. Με δύο γλώσσες με δύο σκεπτικά, καθόλου εύκολος για εσωκομματικούς και εξωκομματικούς αντιπάλους. Μάλιστα.

Οι υπόλοιποι είναι αλήθεια ότι κάτι είχατε ακούσει από τον σύγχρονο κόσμο του αισθητού, αλλά η ιδεολογική ηγεμονία βλέπετε και η επιστημονικότητα (!!!) του ιστορικού υλισμού αυτή η φενάκη που και «γριές ομπυασμένες τις μετατρέπει σε καλλονές» και μας ταράξατε στον «εξηλεκτρισμό» και στον εθνικισμό, στις γνωστές φούσκες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Δεν μπορούμε εμείς, μπορεί το Κράτος. Οχι σχέδιο εξόδου, αλλά το κράτος θα τα κάνει όλα. Καλός ο Τσίπρας, αλλά τώρα που «έφυγε» από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κακός. Δεν υπάρχει εναλλακτική; Πέσατε από τα σύννεφα; Δεν υπάρχει δικαιολογία. Πάλι από την αρχή δεν γίνεται. Οσοι το σκέφτονται ματαιοπονούν. Παρακολουθήστε λοιπόν πού θα τον πάει «ΤΟ ΚΥΜΑ» τον Αλέξη.

Οι υπόλοιποι, στα γνωστά ήθη της λέξης σύντροφος: μαχαιρώματα πισώπλατα, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, φράξιες, ανταγωνισμοί και ό,τι άλλο διαθέτει η φαρέτρα της ιεραρχίας του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δηλαδή του συγκεντρωτισμού και της ιδεολογίας. Και αυτό συμβαίνει χρόνια είτε αφορά ένα αντάρτικο είτε μια συντροφική κουζίνα (γνωστά και πέραν της Αριστεράς). Αυτά.

Ολα αυτά όμως και πολλά άλλα που δεν μας επιτρέπει η έκταση του κειμένου να επεκταθούμε συγκροτούν την κοινοτοπία του καλού (μιας και το πρόσημο είναι αριστερό και καλά) εκτός από ένα: το ΟΧΙ.

Το ΟΧΙ που δεν ήταν διαχειρίσιμο. Και παρά τις αρλούμπες που ακούγονται περί διαχειρισιμότητας του ΟΧΙ από το καθεστώς, η κυβέρνηση διαχειρίζεται το ΝΑΙ και μάλιστα με εθνική ομοψυχία.

Σε αυτά τα καθολικά ΟΧΙ δεν συμμετέχουν όλοι, γιατί διαισθάνονται ότι αυτό που απελευθερώνει είναι πέρα από τις δυνάμεις τους. Και αυτή η πλειοψηφία που διαμορφώθηκε τρομοκράτησε και θα τρομοκρατεί πλέον τις ιθύνουσες τάξεις, τις κυβερνήσεις αλλά και τα συστημικά ανατροφοδοτούμενα κινήματα και όλους που έχουν να χάσουν την ιδιωτική τους φύση ή τη βολική μιζέρια τους.

Δημιούργησε κοινωνικό και πολιτικό δεσμό για απρόβλεπτες μελλοντικές αναστατώσεις (που σύντομα θα δούμε).

Τώρα που αυτή η ψευτοπόλωση μνημόνιο-αντιμνημόνιο (αυτός ο ρεφορμισμός του υπάρχοντος) έχει οριστικά ξεπεραστεί και οι κονκισταδόρες της Αριστεράς επέστρεψαν από τον Ατλαντικό με βρεγμένα τουλάχιστον τα παπούτσια (για να πούμε και του στραβού το δίκιο που λένε όλοι) διακόπτοντας το σύντομο καλοκαίρι της Αριστεράς, θα επαναλάβω μερικά πράγματα που συλλογικά έχουν καταγραφεί γιατί η επανάληψη βοηθά στη μάθηση.

Αλλά προϋπόθεση η σύγχρονη αντιεξουσιαστική κριτική και ο αντίστοιχος σχεδιασμός του χώρου που διαπερνά χρόνια τώρα όλα τα οριζόντια εγχειρήματα στην Ευρώπη έξω από την αγορά το κράτος και τα κόμματα να είναι η επαρκής συνθήκη οποιασδήποτε κοινωνικής πρακτικής έξω από την ανάθεση. Και αυτή η σύγχρονη αναρχική-αντιεξουσιαστική κριτική όχι σαν αφήγημα αλλά σαν κοινωνικό πράττειν αποκατάστασης του αισθητού κόσμου.

1. Το Πέρα από την ΕΥΡΩΠΗ υποδηλώνει ότι η Ευρώπη δεν είναι δημοκρατική. Εδώ και χρόνια έχει εγκατασταθεί το καθεστώς του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ με αιχμή του δόρατος το κράτος ελέγχου και τους νόμους-φίμωτρο.
Όχι, δεν έχει σχέση με τον παλιό ολοκληρωτισμό της ιδεολογίας και της παραγωγής αφαιρέσεων που νομιμοποιούνταν από τη φύση ή την κοινωνία. Πρόκειται για τον σύγχρονο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ όπου ο ρόλος της ιδεολογίας αντικαταστάθηκε με τον ρόλο της οικονομίας του χρήματος και των αγορών ως φυσική νομοτέλεια.
Ο ολοκληρωτισμός είναι ένα πλαίσιο που ΔΕΝ διαπραγματεύεται. Αποδιοργανώνεται ή καταστρέφεται.
Και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι έχουν τρομάξει από τον Λεβιάθαν που από τον ΧΟΜΠΣ και μετά οικοδομούν.
Να επαναφέρουμε την αστική δημοκρατία είναι ματαιοπονία μιας επανάληψης.
Ήρθε ο καιρός για τη ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατίας και να μιλήσουμε ανοικτά για την Άμεση δημοκρατία εκτοπίζοντας τον μύθο της ανάθεσης.

2. Η κοινωνική οικονομία που ανακάλυψε πρόσφατα η Αριστερά και άλλοι δεν θα κρατικοποιηθεί και οι προσπάθειες κομματικοποίησης και κρατικοποίησης θα μας βρουν μπροστά τους. Αυτοθέσμιση όλων των εγχειρημάτων τυπικών και άτυπων έξω από το κράτος και τους ιδιώτες και ό,τι αφορά τα εγχειρήματα αυτά καμιά μεσολάβηση από υπουργεία, δήμους και λοιπούς συγγενείς.
Για εμάς τα εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας που πρώτοι τα εισαγάγαμε πολιτικά στην Ελλάδα είναι το ορμητήριο, το έδαφος, μιας αναμέτρησης με το υπάρχον κοινωνικό-οικονομικό σύστημα που διεξάγεται καθημερινά με το εντός και το εκτός αυτής της διαδρομής. Δεν αρκεί η τροποποίηση του παλιού νόμου όπως έγινε με τις καθαρίστριες και την ΕΡΤ, αλλά η ενεργός συμμετοχή και η ΔΙΚΤΥΩΣΗ από τα κάτω.

3. Η αναδιάρθρωση των γεωργικών καλλιεργειών τώρα, με βάση τη βιοποικιλότητα, η απεξαρτημένη τοπική καλλιέργεια, τα νέα μοντέλα συνεργατικής συνείδησης, τα σύγχρονα μοντέλα οριζόντιας διακίνησης των προϊόντων είναι η απάντηση στα πολυεθνικά λόμπι αγροεφοδίων, παραγωγής και εμπορίας τροφίμων. Διεπαγγελματικές ελεύθερες ενώσεις αγροτών, γεωπόνων, ειδικών τεχνολόγων, καταναλωτών, σε τοπικό επίπεδο, με αντικείμενο τον τοπικό γεωργικό σχεδιασμό και την ορίζοντια διακίνηση των προϊόντων. Αυτά αφορούν τους νέους και εκεί απευθυνόμαστε για μια νέα αθωότητα στη γεωργική παραγωγή.

Συνοψίζοντας: Τα μεγάλα μέτωπα που είναι το νερό και τα φράγματα, η ενέργεια, τα απορρίμματα, ο επανοικειοποιημένος δημόσιος χώρος, τα σύγχρονα υλικά, κοινωνικά και διανοητικά Κοινά, η αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία, η άμεση διάθεση αγαθών, η Χαλκιδική, η ΒΙΟΜΕ, η αυτοδιαχείριση όλων των οπτικοακουστικών μέσων και οι ψηφιακές άδειες δεν καλύπτονται απ’ την επίκληση της νομιμότητας, γιατί ο ίδιος ο αγώνας έχει δημιουργήσει το δικό του δίκαιο και θέτει σοβαρά προβλήματα στο πρόταγμα της ανάπτυξης και στις επενδύσεις.
Οι νέες επαναστάσεις έχουν ξεκινήσει, ο σχεδιασμός του χώρου (χωρικότητας) και της εξόδου από τον κρατισμό και τον καπιταλισμό προϋπόθεση στερέωσης της επερχόμενης γενικευμένης αυτονομίας.

ΥΓ.: Κύριε Πανούση, στις 18-25 Αυγούστου θα είμαστε στην Ιερισσό και θα κάνουμε βόλτα στις Σκουριές. Επιτρέπετε;

Αναδημοσίευση από efsyn.gr .