Του Κώστα Σβόλη
Η Αριστερά είναι νεκρή, ζήτω η Αριστερά
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυτό που υπήρξε από το 2012 και μετά δεν υπάρχει, είναι ένα άταφο πτώμα μέχρι το συνέδριο του, όπου θα έχουμε και την τελετή της ταφής και της μεταμορφωτικής του «ανάστασης». Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ προς στην κυβερνητική εξουσία βασίστηκε στην στρατηγική του να πείσει τα λαϊκά στρώματα, ότι μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση του κεφαλαίου και την απαξίωση των ζωών τους, χωρίς τα ίδια να αναλάβουν τόσο το ρίσκο της ρήξης, όσο και την ευθύνη να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Είναι αλήθεια ότι η ρητορεία του «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη» ακούγονταν πολύ δελεαστική για πολλούς και διάφορους λόγους. Καταρχάς, μια σειρά από εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες είχαν ηττηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα της «κρίσης», αφήνοντας μια αίσθηση κούρασης και απογοήτευσης στα κοινωνικά υποκείμενα που είχαν κινητοποιηθεί σ” αυτούς. «Αν δεν αλλάξει η κυβέρνηση, οι αγώνες δεν μπορούν να νικήσουν», αυτή ακριβώς ήταν η στρατηγικής της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και του ήταν εύκολο να την «γειώσει» μέσα στα ίδια τα υποκείμενα του αγώνα, αφού τα μέλη του είχαν πάρει ενεργό μέρος στους αγώνες. Παράλληλα, υπήρχε και όλος εκείνος ο κόσμος που ναι μεν δυσανασχετούσε κάτω από τα μέτρα τα οποία πίεζαν ασφυκτικά το επίπεδο της ζωής του, στην πραγματικότητα, όμως, ποτέ δεν κινητοποιήθηκε ενάντια στις κυρίαρχες πολιτικές, γιατί πίστευε ότι κάτι είχε να χάσει ή γιατί δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του και την κοινωνία στην οποία ζούσε εκτός του πλαισίου, το οποίο του παρουσιαζότανε- και το είχε πιστέψει- ως ο μόνος δυνατός Κόσμος. Σ” αυτόν τον κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε την «παραμύθα» «και στο ευρώ και χωρίς λιτότητα…». Είναι αλήθεια ότι υπήρξε και ένα μειοψηφικό κομμάτι, το οποίο καταρχάς θεωρούσε ότι ήταν σημαντικός παράγοντας η ήττα και η εκδίωξη από τον κυβερνητικό θώκο των ως τότε διαχειριστών, καθώς και η διακυβέρνηση από ένα κόμμα που ακριβώς λόγο της γενεαλογίας του θα βρισκότανε μπροστά στις αντιφάσεις του αναλαμβάνοντας την διαχείριση αυτού που κατήγγειλε, όπως και έγινε, αν και με ταχύτητες που δεν τις φαντάστηκε κανένας, είναι η αλήθεια.
Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, ή έστω του πλειοψηφικού του μέρους, ήταν διεγερμένη από την αναγκαιότητα του να διαχειριστεί το καπιταλιστική κρίση μέσα στο δεδομένο πλαίσιο. Στην πραγματικότητα τόσο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και ένα μεγάλο μέρος της κομματικής και εκλογικής του βάσης, ήταν πεισμένο ότι μπορεί να το κάνει χωρίς να αποκλίνει πολύ από την φυσιογνωμία και της προγραμματικές του θέσεις. Όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή και όποιος επιλέγει τον εύκολο δρόμο βρίσκεται αργά ή γρήγορα μπροστά σε αδιέξοδα.
Ο κίνδυνος για την αναπαραγωγής των ίδιων, αν και φαινομενικά διαφορετικών, ψευδαισθήσεων, υπάρχει σ’ αυτούς που θα θελήσουν να συγκροτήσουν το «κόμμα της δραχμής». Στην πραγματικότητα δεν αμφισβητούν το κυρίαρχο πλαίσιο, απλώς θέλουν να μετατοπίσουν τη θέση της χώρα μέσα σ” αυτό και νομίζουν ότι μ” αυτό τον τρόπο θα απαλλαγούν από το ίδιο το πλαίσιο. Ο καπιταλισμός, η κρίση του, οι αιτίες και προφανώς τα αποτελέσματά τους θα είναι παρόντα………………….
Διαβάστε τη συνέχεια: www.hitandrun.gr/akou-ptoma-na-mathenis