Στην εύφορη κοιλάδα των υποσχέσεων

πολλοί πέθαναν από την πείνα…

Για την ιστορία, τη Δευτέρα 4-11-2013 έγινε δράση διαμαρτυρίας-κατάληψης  στο πολιτικό γραφείο του υπουργού παιδείας  Αρβανιτόπουλου. Πρώτη φορά, από τη μεταπολίτευση και μετά, εργαζόμενοι-διαμαρτυρόμενοι πραγματοποιούν δράση σε πολιτικό γραφείο υπουργού εν ενεργεία και καλούν σε συνέντευξη τύπου (http://left.gr/news/symvoliki-katalipsi-sto-grafeio-toy-k-arvanitopoyloy-apo-kathigites-se-diathesimotita).   Η αποφασιστικότητα και ο σχεδιασμός πήγε παρά πολύ καλά. Δεκάδες συνάδελφοι έκαναν το βήμα, πέρα από τα όρια της αστικής–συνδικαλιστικής νομιμότητας, στη λογική να δημοσιοποιήσουν το δίκιο, να σπάσουν τη χούντα των ΜΜΕ. Από τον καναπέ στην κατάληψη ένα τσιγάρο δρόμος, με τα όρια της  δημοσιοποίησης περιορισμένα…

Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου εδώ Στην εύφορη κοιλάδα των υποσχέσεων

Οι ροκ δαίμονες μας:
Ταξίδια σε παρέες, φίλους και φυλές τεσσάρων δεκαετιών…

  Παράλληλα στο χώρο του Στεκιού θα πραγματοποιηθεί έκθεση ζωγραφικής, τα έσοδα της οποίας θα δοθούν στο Γαβριήλ Α., που έχασε την όρασή του από ευθεία βολή δακρυγόνου στο δεξί του μάτι στην αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι στις 25 Σεπτέμβρη.

Η Συνέλευση Αλληλεγγύης συνεχίζεται την Τετάρτη 13 Νοέμβρη στις 7 το απόγευμα στο Εμπ (Πατησιών) -κτ. Γκίνη και καλεί ομάδες, συλλογικότητες, σύντροφους και συντρόφισσες να συμμετάσχουν καθώς επίσης και να οργανώσουν κινήσεις και δράσεις, που να στοχεύουν τόσο στην αντιπληροφόρηση και την έκφραση αλληλεγγύης, όσο και στη συγκέντρωση χρημάτων για την κάλυψη των υπέρογκων δικαστικών εξόδων, που ενδέχεται να ξεπεράσουν τις 15.000 ευρώ (allilegii.th.sipsas@mail.com)

… Έτσι είν΄ όμως; Κι αυτός ο διχασμός που με κόβει στα δυο; Σχιζοφρένεια. Από τη μια τ΄ ανατριχιαστικά γεγονότα της εποχής – δικτατορία, συλλήψεις, όργιο και φασισμός – κι από την άλλη οι επιπτώσεις του απροκάλυπτου κακού στο χαρακτήρα μας – στο δικό μου κυρίως – η φοβία, οι νευρώσεις, η ηττοπάθεια κι ο μηδενισμός. Το ένα μου ζητάει να παρατήσω τα χαρτιά και τα μολύβια και ν΄ αρπάξω ό,τι βρεθεί στο χέρι μου, τ΄ άλλο με παρασέρνει σε αβύσσους αυτοεγκατάλειψης, σάμπως να πρέπει να τιμωρηθώ για το δισταγμό μου να πάρω μιαν απόφαση. Το ένα με ξεπερνάει σαν δυναμική ζωής, τ΄ άλλο μου θυμίζει την ακατάπαυτη μεταμόρφωση σχημάτων και εννοιών. Το ένα με σπρώχνει ν΄ αρπάξω το φραγγέλιο, τ΄ άλλο μου αναστέλλει την κίνηση, μια αέναη μετατόπιση απ΄ το ένα στο άλλο, απ΄ τη λαχτάρα για δράση, στην περίσκεψη, απ΄ τον πυρετικό οραματισμό, στην αίσθηση του μάταιου, από το θάρρος να κάνω ακόμα και σφάλματα, στο σκυθρωπό ζύγιασμα των πιθανοτήτων κι απ΄ την ψυχρή κριτική στην αλόγιστη συναισθηματική σπατάλη. Με ποιον να τα μοιραστώ όλ΄ αυτά; Το ζήτημα είναι να ξέρεις ν΄ αρχίζεις τη ζωή σου απ΄ την αρχή, κάθε λεπτό, μαζί με τους άλλους, να μοιράζεσαι μαζί τους την ανάσα σου και την ελιά που θα κρύβεις στο ντορβά σου για την ώρα της έσχατης ανυπακοής. Δεν ξέρω πια τι είν΄ εκείνο που ζητάμε. Η δημοκρατία τάχα, ή, το λιγότερο, η αποκατάστασή της; Υποψιάζομαι ότι κανείς δεν πιστεύει πια σε μια δημοκρατία που μηχανεύεται τυράννους…

Διαβάστε ολόκληρο το απόσπασμα εδώ

Για να διαβάσετε και άλλα πεζά και ποιήματα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, πατήστε εδώ

Ένα προμελετημένο έγκλημα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στη χώρο της Ψυχικής Υγείας, με την αδίστακτη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών μέσω του μνημονίου, που οδηγούν με ραγδαίους ρυθμούς στην περαιτέρω κοινωνική απόρριψη/εξοστρακισμό των ανθρώπων με προβλήματα ψυχικής υγείας, μέσα από την πλήρη και στοχευμένη απεξάρθρωση/διάλυση του συστήματος των δημόσιων υπηρεσιών και την αντικατάστασή τους από πλήρως ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες, κερδοσκοπικές και δήθεν «μη κερδοσκοπικές» (ΜΚΟ), όπου πρόσβαση θα έχουν μόνο όσοι θα μπορούν να πληρώσουν.

Το «σύμφωνο Λυκουρέντζου-Αντόρ», στο οποίο προβλέπεται το «κλείσιμο των ψυχιατρείων» (ΨΝΑ, Δρομοκαίτειο, ΨΝΘ) μέχρι το τέλος του 2015, είναι ακριβώς το σύμφωνο αυτής της ιδιωτικοποίησης, καθώς η δέσμευση για το fasttrack κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρείων «πληρώθηκε», από τη ΕΕ, με 105 εκ. ευρώ για την διάσωση των ΜΚΟ της ψυχικής υγείας για τρία χρόνια, έτσι ώστε να στηριχτεί η διαδικασία του κλεισίματος και ταυτόχρονα να δοθεί ο χρόνος στις ΜΚΟ για να βρουν (όσες από αυτές καταφέρουν να βρουν) τρόπους επιβίωσης και πηγές χρηματοδότησης, ώστε, από το 2016, να υποκαταστήσουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των δημόσιων υπηρεσιών. Πηγές χρηματοδότησης μη κρατικές, πλέον, αλλά από τα ίδια τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας που λαμβάνουν τις υπηρεσίες τους Από αυτή την άποψη, δεν ήταν χωρίς αποτέλεσμα τα «πάνω-κάτω» τα ταξίδια στελεχών των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων του Δικτύου ‘Αργώς’, από τους διαδρόμους του Υπουργείου στις Βρυξέλλες, μέχρις ότου επιτευχθεί το σύμφωνο…

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ

Τον Απρίλη του 1981, η νεολαία (εργάτες και μετανάστες) του Brixton εξεγέρθηκε ενάντια στην ασφυκτική παρενόχλησή της από την αστυνομία. Κάποιες εβδομάδες πριν, η αστυνομία είχε ξεκινήσει την επιχείρηση “Swamp ‘81” (δηλαδή «Βούρκος ‘81», ο μπάτσος που έβγαλε το όνομα προφανώς δεν φοβόταν τις κατηγορίες για ρατσισμό), σκοπός της οποίας ήταν η καταπολέμηση της «εγκληματικότητας» ή αλλιώς το να πλημμυρίσουν οι δρόμοι του Brixton από αστυνομικούς με πολιτικά που θα σταμάταγαν για «έλεγχο» όποιον τους φαινόταν ύποπτος –δηλαδή νεαρούς μαύρους…  

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Βούρτσισε τα δόντια σου, πλύνε τα πόδια σου, ράψε το πουλόβερ, βάψε τα νύχια, άλλαξε τις μπαταρίες, φάε τις μύξες, πιες τον αφρό, παντρέψου την, παντρέψου την, παντρέψου την, πάρε προφυλάξεις, σκέψου το μέλλον σου.

Μας την έχουν στημένη.

Οι διεθνείς ορδές από μανάδες και αντιπροσώπους και δημόσιους υπαλλήλους και τσιντσιλά και ηθικολόγους νυφίτσες που επιθυμούν να σε πάνε απ’ το χεράκι στη σύνταξη.

Πιες το σιρόπι, αγόρασε ένα καλό αυτοκίνητο, κόψε το κάπνισμα, μην το παίζεις αυτό, άλλαξε δουλειά, βελτίωσε την εικόνα σου, πήγαινε ν’ αγοράσεις γαρίδες, ράψε το μανίκι, ράψε το μανίκι, ράψε το μανίκι, προσευχήσου στην εικόνα.

Μας την έχουν στημένη…

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Οι δολοφονίες των χρυσαυγιτών που έλαβαν χώρα στο Ν. Ηράκλειο πιθανότατα από «το νέο αντάρτικο πόλης» μιλούν τη γλώσσα του Κυρίου και ενισχύουν τον νεοφασισμό και τη στρατηγική της έντασης ως εργαλεία του Κρατικού Συμφέροντος.

Ας δούμε καταρχάς γιατί η λογική του νέου ένοπλου είναι η λογική του Κυρίου, γιατί τα όπλα του μιλούν τη γλώσσα του Κυρίου, τον οποίο υποτίθεται ότι αντιμάχεται. Ποια είναι τα διακριτικά γνωρίσματά του; Λατρεία του θανάτου, αποθέωση της ισχύος και του κοινωνικού δαρβινισμού, αδίστακτη απαξίωση της ζωής τόσο με τη στενή υλική της έννοια όσο και με την ευρύτερη φιλοσοφική, κουλτούρα του ηρωισμού, πολιτισμός της εκδικητικότητας, της αυτοδικίας, της τιμωρίας και του σωφρονισμού, αρχές της μέγιστης δυνατής αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας με μονάδα μέτρησης το βαθμό καταστροφής που επιφέρουν οι εκάστοτε ενέργειες, απόδοση συλλογικής ευθύνης, στρατιωτικοποίηση της πολιτικής-πολιτισμικής σύγκρουσης και αβαντάρισμα της στρατηγικής της έντασης.

Ποιες είναι οι de facto λειτουργίες που επιτελούν αυτές οι δολοφονίες, ακριβώς λόγω του πολιτικού-ιδεολογικού-πολιτισμικού-αξιακού πλαισίου που τις διέπει, και ως ένα βαθμό ανεξάρτητα από τις ad hoc προθέσεις των δραστών τους;

1) Στρατιωτικοποιούν την αντιφασιστική δράση, μετατοπίζουν και εγκλείουν τη σύγκρουση στο πεδίο της ισχύος, αναγκάζουν τους αντιφασίστες να επαναπροσαρμόσουν τη δράση τους σε ένα νέο, πιο εχθρικό, περιβάλλον, σπέρνουν στο κίνημα το φόβο της τυφλής φασιστικής αντεκδίκησης.

2) Αποπολιτικοποιούν τη σύγκρουση, γιατί όταν αφαιρείται, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, η ζωή υποκειμένων με τα οποία «ο καθένας» μπορεί να ταυτιστεί («καλά παιδιά, ήσυχα, εργατικά, πονόψυχα»), το πολιτικό υποχωρεί de facto μπροστά στην αυταξία της ανθρώπινης ζωής, κι έτσι χάνονται από το προσκήνιο και από την κριτική ματιά τα συγκροτητικά στοιχεία της νεοφασιστικής κουλτούρας, ταυτότητας και πρακτικής.

3) Η «αναβίωση της τρομοκρατίας» επιταχύνει τη σκλήρυνση του νομοθετικού-δικαστικού συμπλέγματος, προσφέρει ένα επιπλέον άλλοθι στη γενικευμένη αστυνομική διακυβέρνηση, σφυρηλατεί την εθνική ενότητα και ενώνει τους πάντες, ακόμα και τη Χ.Α. και τον ΣΥΡΙΖΑ, τα λεγόμενα «άκρα», ενάντια στον κοινό εχθρό. Μπροστά στο φάντασμα της τρομοκρατίας, ακόμα και μια σοβαρή, συναινετική Χ.Α. μπορεί εν δυνάμει να ενταχθεί στο «συνταγματικό τόξο». Είναι άλλο ένα νήμα στο double bind -ο διπλός δεσμός που συνάπτεται τόσο με τη Χ.Α. όσο και με τον ΣΥΡΙΖΑ· έγκληση και προσεταιρισμός ταυτόχρονα- που αναλύσαμε σε προηγούμενο κείμενο.

4) Θυματοποιούν τη Χ.Α. κι έτσι την επανανομιμοποιούν στις καρδιές και στις συνειδήσεις. Η επικοινωνιακή διαχείριση των δολοφονιών από τη Χ.Α. είναι άλλωστε καλά μελετημένη. Η δημόσια εικόνα και ο δημόσιος λόγος του Κασιδιάρη είναι ενδεικτικά. Θλιμμένο, πονεμένο, μειλίχιο ύφος και κατεβασμένοι τόνοι, σε πλήρη αντίθεση με το μέχρι τώρα τσαμπουκαλεμένο, προκλητικό και ειρωνικό ύφος. Λόγος συγκαταβατικός, ενωτικός και «υπεύθυνος», που συγκλίνει με τον λόγο των άλλων πολιτικών κομμάτων: «όλοι οι έλληνες ενωμένοι, με ψυχραιμία», «οι τρομοκράτες στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της χώρας», «η Χ.Α. είναι δύναμη πολιτικής ευθύνης». Κατά την άποψή μας, γινόμαστε κοινωνοί της πρώτης πράξης της αλλαγής της Χ.Α. που μέχρι τώρα ξέραμε προς μια «σοβαρή Χ.Α.», μια «Ακροδεξιά της Ευθύνης», με αμβλυμένη αντισυστημική και αντιμνημονιακή ρητορεία.

παλιότερα σχετικά κείμενα:

http://eleftheriakos.gr/node/691

http://eagainst.com/articles/stateofemergency/

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1466844

λάμπε ρατ

4/11/2013