Η Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης γίνεται 5 χρονών!
Μαγειρεύουμε από τις 14:30 και τρώμε κατά τις 17:30.
Στις 20:00 ακολουθεί Εκδήλωση- Ενημέρωση για τον ένα χρόνο Εργατικής Αυτοδιαχείρισης στη ΒΙΟ.ΜΕ με παράλληλη διάθεση προϊόντων
και κλείνουμε με Μουσικό Καφενείο “η εργατική τάξη στο rock”.
Η σκοτεινή αμερική που αγαπάμε. Η αμερική των περιθωριακών, των ημιπαράνομων, των μεταναστών, των αγωνιζόμενων υποκειμένων, των ανθρακωρύχων, των hoboes, των wobblies και οι μουσικές τους. Η αμερική που δεν φαίνεται στα φαντεζί φώτα του Hollywood και στα neon lights της Wall Street. Folk, bluegrass, country λοιπόν και οι παραφυάδες τους σε μία αποκλειστικά bluesy ταξιδιάρικη, αλλά και ενθαρρυντική βραδιά. Άλλωστε, αν λέει κάτι αυτή η μουσική και αν έχει να σου προσφέρει ένα πράγμα είναι αυτό: μέσα από ό,τι και να περνάς, συνέχισε απλά να τραγουδάς.
Μην ξεχάσετε τα καρώ πουκάμισα να τιμήσουμε όλοι μαζί τους blue collars.
Οπτική συνοδεία: Harlan County USA (για τους αγώνες των ανθρακωρύχων στο Κεντάκι), Catching Up (συνεντεύξεις με σύγχρονους hoboes που συνεχίζουν να καβαλάνε τραίνα), Okiee Noodling (για το ψάρεμα γατόψαρου με τα χέρια στα ποτάμια της Οκλαχόμα).
Πέμπτη, 20/03, 21:00
Αυτόνομο Στέκι
(Ζ. Πηγής 97 και Ισαύρων)
Στις 3 Μαρτίου 1991, ο αφροαμερικανός εργάτης οικοδομών Ρόντνεϊ Κινγκ ξυλοκοπείται βάναυσα από αστυνομικούς, μετά από καταδίωξη με αυτοκίνητα στους δρόμους του Λος Άντζελες.
Ένας κάτοικος της περιοχής, ο Τζορτζ Χολλιντέϊ, καταγράφει από το μπαλκόνι του σε βίντεο τον ξυλοδαρμό. Το βίντεο δείχνει 5 αστυνομικούς να περικυκλώνουν τον Κινγκ και αρκετοί από αυτούς να τον χτυπούν επανειλημμένα. Παρόντες ήταν και άλλοι αστυνομικοί οι οποίοι παρακολουθούσαν τον ξυλοδαρμό χωρίς να επεμβαίνουν. Το βίντεο γρήγορα αναμεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας οργή ειδικά σε πόλεις και περιοχές των ΗΠΑ όπου η ρατσιστική συμπεριφορά των λευκών (αστυνομικών και μη) και η άσκηση βίας προς τους αφροαμερικανούς αποτελούσαν καθημερινότητα.
Στη δίκη που ακολούθησε, οι 4 αστυνομικοί που κατηγορήθηκαν για τον ξυλοδαρμό του Κινγκ αθωώθηκαν πανηγυρικά. Η αθώωσή τους πυροδότησε την εξέγερση στο Λος Άντζελες κατά την οποία 53 άνθρωποι σκοτώθηκαν και πάνω από 2 χιλιάδες τραυματίστηκαν. Μικρότερης κλίμακας εξεγέρσεις ξέσπασαν στο Σαν Φρανσίσκο, το Λας Βέγκας, την Ατλάντα και το Τορόντο (Καναδάς). Φυσικά, η “έννομος τάξις” αποκαταστάθηκε τελικά μέσω της επέμβασης του στρατού και της εθνοφρουράς…
Ακούστε την εκπομπή-αφιέρωμα για την εξέγερση του Λος Άντζελες και διαβάστε εδώ τους στίχους των τραγουδιών που περιλαμβάνονται στην εκπομπή.
“Η γραμμή παραγωγής πολεμοφοδίων” στο Μαϊντάν. Το σπάσιμο της πλατείας για να τροφοδοτηθούν τα οδοφράγματα με πέτρες.
Τα χτυπητά χαρακτηριστικά της ουκρανικής εξέγερσης, είναι η δημοκρατικότητα/διαταξικότητα των διαδηλωτών ως προς την άποψη ότι μέσα στην εξέγερση συμμετείχαν όλα τα αστικά υποκείμενα-φοιτητές, εργάτες, αφεντικά, ιδιοκτήτες κτλ-και συμμετείχαν ως αυτό που είναι.Επακόλουθα σημαντικό χαρακτηριστικό φαίνεται να είναι η αδυναμία του Μαϊντάν να συνδεθεί ενεργά με αγώνες στην εργασία.. Όσες απεργίες και αν καλέστηκαν η ανταπόκριση δεν ήταν η αναμενόμενη. Ακόμα και για πολιτικούς λόγους, η αντιπολίτευση προσπάθησε να καλέσει απεργία και απέτυχε . Από εκεί πηγάζει και η αμιγώς φιλελεύθερη ατζέντα των όποιων αιτημάτων εξέφρασε το Μαϊντάν. Επίσης χτυπητό χαρακτηριστικό-αν και κινείται στη σφαίρα της πολιτικής-η συμμετοχή στις πορείες εξίσου αντιφασιστών και φασιστών με μια αρκετά προωθημένη -αν και μειοψηφική- θέση των ακροδεξιών. Ένα προσεκτικό μάτι θα δει ότι όλες οι εξεγέρσεις του καιρού μας φέρουν τα ίδια χαρακτηριστικά με μικρές διαφοροποιήσεις.
Η συνέχεια του άρθρου εδώ.
“Μουσική είναι η ηδονή που αισθάνεται η ανθρώπινη ψυχή όταν μετράει, χωρίς να έχει συναίσθηση ότι μετράει.”
Σας περιμένουμε ,λοιπόν, την Tετάρτη στις 21:00μμ για μερικά μαθήματα αριθμητικής με funk/acid jazz ήχους
…στα γνωστά θρανία του Αυτόνομου Στεκιού
(Ζωοδόχου Πηγής 95-97 και Ισαύρων).
Ακολουθεί μία πρώτη γέυση:
Πριν από λίγες μέρες είδα ένα μικρό φιλμάκι με τίτλο “Oppressed Majority” (Καταπιεσμένη Πλειοψηφεία) να κυκλοφορεί ευρέως στα social media, με πολλούς διαδικτυακούς φίλους να το μοιράζονται και να το σχολιάζουν θετικά. Όπως φαίνεται, το βίντεο έγινε δημοφιλές σε διάφορες χώρες του κόσμου και βασίζεται στην ιδέα ότι ένας άντρας ζει σε μία κοινωνία σαν τη δική μας, μόνο που οι «ρόλοι» και οι αντιλήψεις για τα δύο φύλα έχουν αντιστραφεί. Ασφαλώς ο σκοπός είναι διδακτικά φεμινιστικός, αλλά παρόλο που η ιδέα δε μου φάνηκε πολύ καλή από την αρχή, με εξέπληξε πραγματικά το πόσο κακό βρήκα το φιλμ. Μπορείτε να παρακολουθήσετε το σύντομο βίντεο με αγγλικούς υπότιτλους εδώ:
Πρώτα απ’όλα βρίσκω πολύ προβληματική τη λογική ότι οι άντρες θα μπορέσουν να κατανοήσουν την κοινωνική καταπίεση που βιώνουν οι γυναίκες μόνο αν δουν τον εαυτό τους στη θέση των γυναικών. Όντας άντρας, συμπεραίνω ότι υπάρχει η άποψη ότι αν βλέπαμε την ίδια σκηνή σεξουαλικής επίθεσης που εκτυλίσσεται στο φιλμάκι, αλλά με γυναίκα στη θέση του θύματος, τότε θα μέναμε ασυγκίνητοι. Αν τώρα η αντίληψη αυτή συνιστά στερεότυπο που εδραιώνει αντίστροφα σεξιστικές αντιλήψεις, δεν πειράζει, γιατί τέτοια γουρούνια είμαστε όλοι οι άντρες στο κάτω κάτω, έτσι;
Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου εδώ
Το κείμενο του σερβικού τμήματος της IWA (International Workers’ Association) αναδεικνύει μια κρίσιμη διάσταση της εξέγερσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη: Οι κινητοποιήσεις έχουν εξελιχθεί οργανωτικά, και σε ορισμένες πόλεις έχουν οδηγήσει στη δημιουργία Συνελεύσεων Πόλης (“Πλένουμς”), αυτοδιαχειριζόμενες δομές για την άμεση δημοκρατία και τη λήψη αποφάσεων. Το ενδιαφέρον για αυτές τις συνελεύσεις είναι τόσο που κανένα από τα δημόσια κτίρια δεν είναι αρκετά μεγάλο για να τις φιλοξενήσει, αποδεικνύοντας το δημοκρατικό χαρακτήρα και την ελευθεριακή προσέγγιση αυτού του κινήματος. Από αυτές τις συνελεύσεις είναι δυνατό να δημιουργηθεί ένα κίνημα το οποίο θα μεταφέρει τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας και της άμεσης δράσης σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας, με συνελεύσεις σε όλους τους κλάδους και τους τύπους εργασιακών χώρων.
Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου εδώ
Από τότε που έπαθα καρκίνο
από κεκτημένη ταχύτητα
ζητάω στο ταξί να σβήσουν το τσιγάρο
«γιατί; τι σχέση έχει;»
παρόλα τα επιστημονικά δίκια του
χίλιες γόπες είχαν πάρει
το σχήμα ενός μεγάλου φαλλού
Αλλά το χειρότερο ήταν
το βράδυ που ένας από αυτούς
τους τετράτροχους φασίστες
έκανε θανατηφόρο κομπλημάν
ψιθυριστά του εξήγησα
δεν μου έχει μείνει πολλή φωνή
γιατί ο όγκος…
και τα λοιπά
Ο τετράτροχος φασίστας απαντά
«Αχ τι τυχερός που είναι ο άντρας σου!
Θα κάνει ό,τι θέλει για την πάρτη του.»
Κοινώς
είσαι
σέξυ
λειτουργική
αγαπημένη
όταν δεν αρθρώνεις λέξη
Ξαφνικά είδα μπροστά μου ένα φορτηγό
αντίθετο ρεύμα
στην Αχαρνών
από κεκτημένη ταχύτητα
να τον συνθλίβει πάνω στο τιμόνι
με τη γόπα στο μάτι του
να μη μπορεί πια
να αρθρώσει λέξη
[Αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΤΕΦΛΟΝ από το περιοδικό Μιγάδα, τεύχος 7]
