Οι Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζουν
ΤΣΙΡΙΑΔΑ Έπος γελοίον
Παρασκευή, 15 Γενάρη στις 21:30 στο Αυτόνομο Στέκι.

Είσοδος ελεύθερη
Έξοδος αμφίβολη.

Τσιριτσάντσουλες
tsiritsantsoules.gr, tsiri.tv

Good music saves your soul !
punk, postpunk, dark, synth, electro pop
για την οικονομική ενίσχυση των ολικών αρνητών στράτευσης.

Αρνητές/τριες.

Με αφορμή την επανέκδοση της μπροσούρας
«Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν;»
της ομάδας ενάντια στον εκβιασμό της μισθωτής εργασίας,
η Συνέλευση Εργαζομένων- Ανέργων της πλατείας Συντάγματος
διοργανώνει συζήτηση ενάντια στο επερχόμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. 
Θα ακολουθήσει μπαρ για την κάλυψη των εξόδων της μπροσούρας
στο Αυτόνομο Στέκι, το Σάββατο 9 Γενάρη στις 19:30.

Συνέλευση Εργαζομένων- Ανέργων πλατείας Συντάγματος.

Άλλη μια υπόθεση αντεργατικής αυθαιρεσίας στο μακρύ κατάλογο εταιρειών του κλάδου του βιβλίου -και όχι μόνο- προστίθεται με τις εξελίξεις στην εταιρεία «Παπασωτηρίου». Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα της κρίσης και μπαίνουν στην ομηρία της εργοδοσίας, με καταστρατήγηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων τους, με απλήρωτη εργασία, πιέσεις και εκβιασμούς, ατομικές συμβάσεις και τελικά στην αβεβαιότητα και μπροστά στη λαίλαπα της ανεργίας.

Το ιστορικό των τελευταίων εβδομάδων, πολύ κωδικοποιημένα (γιατί προϋπήρξαν δεκάδες επεισόδια με απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, ατομικές συμβάσεις και άλλες εργοδοτικές αυθαιρεσίες όλα τα τελευταία χρόνια) έχει ως εξής: Εδώ και 2 χρόνια έχει «καθιερωθεί» από τη διεύθυνση της εταιρείας ηκαθυστέρηση των πληρωμών των μισθών (έως και 3 μήνες) στους εργαζόμενους/ες της αλυσίδας βιβλιοπωλείων Παπασωτηρίου με πρόφαση την οικονομική κρίση. Την τελευταία βδομάδα του Νοέμβρη οι εργαζόμενοι κλήθηκαν από την εργοδοσία και τους προϊστάμενους να υπογράψουν έγγραφο με το οποίο θα δήλωναν ότι έχουν λάβει γνώση για το «σχέδιο περί εξυγίανσης» της εταιρείας. Στο έγγραφο αυτό ζητούνταν με την υπογραφή τους να συναινέσουν στο άνοιγμα της «διαδικασίας εξυγίανσης». Φυσικά, το κείμενο αυτό δεν ανέφερε πουθενά τις επιπτώσεις της υπαγωγής της εταιρείας σε καθεστώς εξυγίανσης, ούτε για την ίδια την εταιρεία, αλλά, το κυριότερο, ούτε  για την τύχη των εργαζόμενων σε αυτή.

Μια σειρά εργαζόμενοι, ακόμα και μετά από τις έντονες πιέσεις της εργοδοσίας, αρνήθηκαν να υπογράψουν το κείμενο. Ταυτόχρονα, η εταιρεία κινήθηκε δικαστικά προκειμένου να «παγώσει» τα χρέη της έως ότου γίνει το δικαστήριο για την υπαγωγή σε «καθεστώς εξυγίανσης». Κάποιοι συνάδελφοι αντέδρασαν άμεσα και συλλογικά ενάντια στα σχέδια της εργοδοσίας. Η δικαστική απόφαση -που βγήκε πριν από λίγες μέρες- ήταν εν τέλει αρνητική για τα σχέδια της εταιρείας και η εργοδοσία απέδωσε την έκβαση της δίκης στην άρνηση μέρους των εργαζομένων να συναινέσουν στη διαδικασία «εξυγίανσης» και ως εκ τούτου να τοποθετηθούν υπέρ της εταιρείας στο δικαστήριο.

Από την ίδια κιόλας μέρα και για 2 ημέρες ακόμα τα καταστήματα παρέμειναν κλειστά με την επίσημη πρόφαση της απογραφής (έτσι έγραφε η ανακοίνωση που κόλλησε η εργοδοσία έξω από τα καταστήματα) και χωρίς καμία επίσημη ανακοίνωση προς τους εργαζομένους. Από εκείνη την ημέρα, η εργοδοσία «εξαφανίστηκε» και ακυρώθηκαν 2 προγραμματισμένες από μέρους τους συναντήσεις με τους εργαζόμενους. Ύστερα από απαίτηση των εργαζομένων, παρουσιάστηκε η μία εκ των διοικούντων-εργοδοτών -με μεγάλη καθυστέρηση- και έδωσε διφορούμενες απαντήσεις, διαφορετικές στον καθένα, για το τι μέλλει γενέσθαι.

Για τους εργαζόμενους και το εργατικό κίνημά τους τα πράγματα είναι καθαρά:Το ίδιο έργο το ξαναείδαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Εταιρείες «κλείνουν», «πτωχεύουν», μπαίνουν σε διαδικασίες και νομικές ρυθμίσεις για «εξυγίανση». Οι εργοδότες έχουν κάνει τα «κουμάντα» τους, έχουν μεταγράψει τα βασικά περιουσιακά στοιχεία τους σε άλλα ονόματα ή νέες εταιρείες, έχουν φροντίσει να καταθέσουν αλλού τα κέρδη τους. Από την άλλη, οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι, άνεργοι και τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να διεκδικήσουν ούτε τα χρωστούμενα-δεδουλευμένα, τις αποζημιώσεις τους κ.ο.κ.

Σοβαρότατες και βαρύτατες ευθύνες φέρνουν φυσικά και όλες οι κυβερνήσεις, μαζί και η σημερινή, που αφήνουν (ή και στηρίζουν) τις αυθαιρεσίες της κάθε εργοδοσίας, θεσπίζει τις κάθε λογής «εξυγιάνσεις» και «πτωχεύσεις» με νόμους που προστατεύουν τα κέρδη, τις τράπεζες και τα αφεντικά και όχι βέβαια τους εργαζόμενους.

Το πρόβλημα δεν είναι νομικό. Αφορά την φύση της εργοδοσίας και της αγοράς, τη λογική του κέρδους. Για τους εργοδότες είναι νόμος το «πρώτα το ξεζούμισμα» και μετά οι απολύσεις, η απληρωσιά των μισθών, οι ατομικές συμβάσεις, η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί, η εκ περιτροπής εργασία και κάθε αντεργατικό μέτρο που έχει θεσπιστεί για να γλυτώνουν τα κέρδη τους. Πάντα στο όνομα της κρίσης, με πρόσχημα το «δεν βγαίνουμε», κλπ. Και όπως έχουμε ξανατονίσει: Τόσα χρόνια τα κέρδη από τον ιδρώτα και τη δουλειά μας δεν τα μοιραζόμασταν. Δεν θα μοιραστούμε τις ζημιές, δεν θα κάνουμε πλάτες στις «εξυγιάνσεις» και την διευθέτηση των χρεών σας με το δικό μας μεροκάματο!

Και επειδή ο κλάδος και οι εργαζόμενοι τα ζήσαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια (δεν είναι μακριά ο «Ελευθερουδάκης», ο «Σάκκουλας», ο «Απόλλωνας» και τόσοι άλλοι…), δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη! Όσα χαρτιά και αν υπογράφουν κάποιοι εργαζόμενοι, όση «καλή θέληση» και αν έδειξαν, όσες υποχωρήσεις και αν έκαναν, τελικά στο δρόμο έμειναν, απλήρωτοι παρέμειναν. Για τα αφεντικά υπάρχει μόνο ένας στόχος: Να σωθούν τα κέρδη, να γλυτώσει η «περιουσία τους». Οι εργαζόμενοι είναι οι αναλώσιμοι.

Για μας τους εργαζόμενους υπάρχει μόνο ένας δρόμος: όλοι σα μια γροθιά! Ούτε βήμα πίσω στις διεκδικήσεις μας, ούτε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας, από τις απαιτήσεις και τα δεδουλευμένα μας!
• Να πληρωθούν τώρα όλοι οι συνάδελφοι-σσες του «Παπασωτηρίου» τους μισθούς και τα δεδουλευμένα τους
• Καμία απόλυση, όχι στις ακόμα χειρότερες μειώσεις μισθών.
• Καμία «εξυγίανση»-σβήσιμο των υποχρεώσεων της εργοδοσίας απέναντι στους εργαζόμενους.
Με συναδελφική αλληλεγγύη, οργάνωση και αντίσταση σε κάθε κατάστημα, κάθε γραφείο και αποθήκη, να διεκδικήσουμε όλοι μαζί όλα όσα μας χρωστάνε, να αγωνιστούμε για το μέλλον μας.
Μαζί με το Σύλλογό μας και το εργατικό κίνημα έχουμε μεγαλύτερη δύναμη. Κανένας μόνος του στην κρίση. Στους αγώνες και τη συλλογικότητα η δική μας απάντηση και λύση!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com

Καλή Χρονιά σε όλες και ους !!

Συντροφικά,
  Αυτόνομο Στέκι.

Σήμερα είναι Κυριακή
Για πρώτη φορά με άφησαν σήμερα και βγήκα στη λιακάδα
Δε μου ‘τυχε ποτέ σε όλη τη ζωή μου
Να μείνω έτσι ακίνητος κοιτάζοντας ψηλά τον ουρανό

Ναζίμ Χικμέτ, “Κυριακή”, 1947

Το τελευταίο διάστημα, το δικαίωμα στην κυριακάτικη αργία είναι ένα από τα εργασιακά – ανθρώπινα δικαιώματα που κινδυνεύουν και πάλι να χαθούν ως αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που προωθούνται σε παγκόσμιο επίπεδο με αφορμή την οικονομική κρίση. Στην Ελλάδα οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στους κλάδους του εμπορίου και των αλληλέγγυων συλλογικοτήτων κατάφεραν να ανασταλεί προσωρινά η ρύθμιση για το άνοιγμα των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές και να περιορισθεί σε 8 ανοιχτές Κυριακές το χρόνο, όμως ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την πλήρη νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος της κυριακάτικης αργίας.

Στo πλαίσιo αυτό και με την πεποίθηση ότι ένας τέτοιος αγώνας μπορεί και οφείλει να πάρει ποικίλες μορφές δράσης, η Ομάδα Δημιουργικής Γραφής του Κοινωνικού Κέντρου/ Στεκιού Μεταναστών Θεσσαλονίκης και το Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων συνδιοργανώνουν δράση δημιουργικής γραφής με στόχο την προάσπιση της κυριακάτικης αργίας.

Απευθύνουμε, λοιπόν, κάλεσμα για κείμενα: διηγήματα, ποιήματα ή μονόπρακτα θεατρικά, πρωτότυπα ή δημοσιευμένα, με θέμα την Κυριακή και την κυριακάτικη αργία.

Η Κυριακή έχει αποτελέσει αντικείμενο και φόντο αφήγησης σε πλήθος λογοτεχνικών έργων στο παρελθόν. Μέσα από την παρούσα δράση ελπίζουμε να αναδείξουμε σύγχρονα λογοτεχνικά κείμενα γραμμένα από τα κάτω, γύρω από το συγκεκριμένο θέμα.

Τα κείμενα που θα συλλεχθούν θα δημοσιευθούν αρχικά σε blog στο διαδίκτυο και θα αξιοποιηθούν ευρύτερα για την ανάδειξη του προβληματισμού και την ευαισθητοποίηση του κοινού γύρω από το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας. Υπάρχει, επίσης, η πρόθεση για την έκδοση βιβλίου με επιλεγμένα κείμενα με στόχο πάντοτε την ενίσχυση του αγώνα για την πρόασπιση της κυριακάτικης αργίας και του ελεύθερου χρόνου μας.

Ιστορικό πλαίσιο
Τι είναι, όμως, η κυριακάτικη αργία; Δώρο των θεών ή προϊόν της ανθρώπινης ιστορίας; Η Κυριακή αποτελούσε ημέρα ανάπαυσης από την εργασία ήδη στην φεουδαρχική εποχή, όντας στενά συνδεδεμένη με την πρακτική της θρησκείας και τον κοινωνικό έλεγχο που ασκούνταν μέσω αυτής – και ας μην ξεχνάμε ότι δίπλα στη χριστιανική Κυριακή έχουμε το εβραϊκό Σάββατο και την μουσουλμανική Παρασκευή. Κατά τη μετάβαση στην καπιταλιστική οργάνωση της εργασίας η αργία της «ιερής» ημέρας της εβδομάδας γρήγορα εξέλειψε και έπρεπε να διεκδικηθεί εκ νέου για να θεσμοθετηθεί τελικά ως βασικό δικαίωμα του κόσμου της εργασίας κατά το πέρασμα στον 20ο αιώνα. Λίγες δεκαετίες αργότερα ο θεσμός της κυριακάτικης αργίας αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής στο πλαίσιο το ευρύτερου προβληματισμού που ανέδειξαν τα ριζοσπαστικά κινήματα για την εργασία και την αλλοτριωμένη σχέση των εργαζομένων με τον χρόνο, μισθωμένο ή «ελεύθερο» – ή ακόμη αόρατο και απλήρωτο κατά τη φεμινιστική οπτική.

Στην Ελλάδα η κυριακάτικη αργία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις πρώτες εργατικές διεκδικήσεις του 1893, μόλις 7 χρόνια μετά τα αιματοβαμμένα γεγονότα στο Σικάγο και τη θέσπιση της εργατικής Πρωτομαγιάς. Τη χρονιά εκείνη, 2000 εργαζόμενοι ξεχύθηκαν για πρώτη φορά στους αθηναϊκούς δρόμους διεκδικώντας μεταξύ άλλων: “Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ’ όλην την ημέραν, και οι πολίται ν’ αναπαύωνται.” Η κυριακάτικη αργία νομοθετήθηκε τελικά στις 2 Γενάρη του 1910 ως ημέρα ξεκούρασης και θεμελιακό εργατικό δικαίωμα. Έναν αιώνα αργότερα, το θέμα επανέρχεται, επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.

Πολιτικές εξελίξεις για την κυριακάτικη αργία
Η 1η Νοέμβρη ήταν η 5η Κυριακή με ανοιχτά εμπορικά καταστήματα για το 2015, καθώς ο νόμος 4177/2013 για τις «8 Κυριακές» παραμένει εν ισχύ, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης για την κατάργησή του. Ταυτόχρονα τα προαπαιτούμενα του 3ου μνημονίου προβλέπουν την εφαρμογή της διαβόητης εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ για πλήρη απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων όλες τις 52 Κυριακές του χρόνου.

Η λειτουργία των καταστημάτων και τις Κυριακές αποτελεί ένα μέτρο καταστροφικό για εργαζόμενους και μικροκαταστηματάρχες, καθώς επιταχύνει τα λουκέτα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ανακατανέμει τον τζίρο σε όφελος των μεγάλων αλυσίδων, των malls και των εκπτωτικών χωριών και δημιουργεί συνθήκες κυριαρχίας των μεγάλων επιχειρήσεων. Ο αντεργατικός αυτός νόμος συμβάλλει άμεσα στη διάλυση των μισθών, των ωραρίων, των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο εμπόριο, οι οποίοι και οι οποίες καλούνται να εργαστούν επιπλέον και τις Κυριακές, εξουθενωμένοι/ες και πολλές φορές απλήρωτοι/ες.

Από την πλευρά των εργαζομένων είναι δεδομένο ότι τίποτε δεν πρόκειται να χαριστεί ή να κερδηθεί μέσω κάποιου σωτήρα, ενώ είναι σαφές ότι η λειτουργία των καταστημάτων στο εμπόριο τις Κυριακές μπορεί να γίνει το πρώτο βήμα για τη συνολική κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε κάθε κλάδο.

Όροι συμμετοχής:
1. Δίνονται δεκτά πεζά, ποιήματα και μονόπρακτα θεατρικά κείμενα.
2. Ο αριθμός των λέξεων του κάθε κειμένου δε θα πρέπει να ξεπερνά τις 800.
3. Τα κείμενα αποστέλλονται στο email pote.kuriaki@gmail.com – σε μορφή εγγράφου (π.χ. Word), γραμματοσειρά Arial, μέγεθος 12.
4. Κείμενα μπορεί να αποστείλει όποιος/α επιθυμεί χωρίς περιορισμούς ηλικίας.
5. Τα κείμενα μπορεί να είναι γραμμένα στα ελληνικά ή σε οποιαδήποτε άλλη σύγχρονη γλώσσα (οι ομάδες θα μεριμνήσουν για την αξιολόγηση των κειμένων στις διάφορες γλώσσες).
6. Η αξιολόγηση και επιλογή των κειμένων θα γίνουν από την Ομάδα Δημιουργικής Γραφής του Κοινωνικού Κέντρου/Στεκιού Μεταναστών Θες/νίκης και το Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων.
7. Κείμενα με ρατσιστικό, σεξιστικό, ομοφοβικό ή τρανσφοβικό περιεχόμενο και γενικότερα κείμενα που προσβάλουν την αξιοπρέπεια ανθρώπων και ζώων δε θα δημοσιευθούν.
8. Οι συγγραφείς παραχωρούν τα πνευματικά δικαιώματα του κειμένου τους για τις ανάγκες του παρόντος εγχειρήματος, διατηρούν όμως το δικαίωμα να δημοσιεύσουν και να αξιοποιήσουν το κείμενό τους όπως αλλιώς επιθυμούν.
9. Διευκρινίζουμε ότι τα συλλεχθέντα κείμενα σε καμία περίπτωση δε θα γίνουν αντικείμενο κερδοσκοπίας από τις ομάδες μας.
10. Αν και θεωρούμε αντι-δημιουργικό να δουλεύουμε μέσα σε πιεστικά πλαίσια με προθεσμίες, για πρακτικούς λόγους προτείνουμε ως προθεσμία για τη συλλογή των κειμένων την Κυριακή 31 Γενάρη 2016.

Περισσότερες Πληροφορίες:
Ομάδα δημιουργικής γραφής – κοινωνικό κέντρο-
στέκι μεταναστών Θεσ/νίκης
https://grafitoustekiou.wordpress.com
email: omada.grafis.stekiou@gmail.com

Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων Θεσ/νίκης
http://diktioanergwnthess.blogspot.gr
email: diktioanergwnthess@gmail.com

Οι εθελοντές Κιλκίς ξεκινήσαμε τη δράση μας στην Ειδομένη στις αρχές του περασμένου Ιούνη, νιώθοντας ιδιαίτερη ηθική υποχρέωση να σταθούμε αλληλέγγυοι δίπλα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που, αντιμέτωποι με τα δεινά του πολέμου, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Στόχος μας αρχικά ήταν να ανακουφίσουμε όσο το δυνατόν με τον καλύτερο τρόπο όλους αυτούς, που ελλείψει οποιασδήποτε κρατικής παρουσίας και έχοντας απέναντί τους την ελληνική νομοθεσία, αναγκάζονταν να περπατάνε ατελείωτα χιλιόμετρα κάτω από τον καυτό ήλιο προκειμένου να φθάσουν στα σύνορα Ελλάδας- FYROM. Καθ’όλη την διάρκεια του καλοκαιριού ήμασταν δίπλα τους όταν κανείς άλλος δεν ήταν, πέραν αλληλέγγυων πολιτών. Οι καταστάσεις που αντιμετωπίσαμε φρικτές. Η έλλειψη κρατικής παρουσίας παντελής. Σκοπός μας ήταν να θέσουμε όλους τους αρμόδιους προ των ευθυνών τους, όσο κι αν κατά καιρούς, απογοητευμένοι πλήρως, θεωρούσαμε ότι αυτό δεν είναι εφικτό. Προσπαθούσαμε για τα αυτονόητα. Για παροχή νερού. Για κάδους απορριμμάτων στη συνοριογραμμή, όταν τα αμέτρητα σκουπίδια έθεταν σε κίνδυνο την υγεία των προσφύγων, αλλά και των εθελοντών. Την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη την είχαν αναλάβει δύο εθελόντριές μας, οι οποίες με αυταπάρνηση στάθηκαν δίπλα σε όποιον είχε ανάγκη

Αργότερα και μετά τα επεισόδια της 22ης Αυγούστου η Ειδομένη έγινε ευρέως ”γνωστή”. Και τότε εμφανίστηκε η Ύπατη Αρμοστεία, η Ελληνική Αστυνομία και δειλά δειλά διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Η ανικανότητά τους να χειριστούν την κατάσταση σε συνδυασμό με το ότι η ανταπόκριση του κόσμου είχε οδηγήσει στο να έχουμε πράγματα προς διανομή, μας ανάγκασε να συνεχίσουμε τη δράση μας. Η τακτική της οκτάωρης εργασίας τους, χωρίς βάρδιες βραδινές, μας ανάγκασε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να πηγαίνουμε στην Ειδομένη μόνο βραδινές ώρες, επιλέγοντας να αφήσουμε τα σπίτια μας, παρά τους ανθρώπους αυτούς χωρίς φαγητό, νερό και κυρίως χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πιστέψτε μας δεν διακατεχόμαστε από κανένα ”σύνδρομο του εθελοντή”. Μακάρι να μην υπήρχε η Ειδομένη, μακάρι να μην ήμασταν απαραίτητοι. Κι όμως ήμασταν…, ήμασταν όταν μία γυναίκα λιποθύμησε και δεν υπήρχε κανένας γιατρός…, ήμασταν όταν έπρεπε 5.000 άνθρωποι να παραμείνουν ήρεμοι, να γίνουν γκρουπ των 50 ατόμων και να μην εισβάλουν στην ουδέτερη ζώνη ομαδικώς, γιατί κάτι τέτοιο θα είχε καταστροφικές συνέπειες για αυτούς, αλλά και για εμάς, με την ρίψη δακρυγόνων και κρότου λάμψης. Ήμασταν απαραίτητοι όταν δεν υπήρχε σταγόνα νερού και έπρεπε να επιστρέψουμε στην αποθήκη μας στο Κιλκίς για να προμηθεύσουμε τις ΜΚΟ με νερό(!). Ήμασταν απαραίτητοι όταν με το κλείσιμο των συνόρων στις 18/11 δεν υπήρχε το αυτονόητο… σκηνές και υπνόσακοι για τους πρόσφυγες που θα παρέμεναν εκτεθειμένοι στο κρύο.
Ως εθελοντές τον Οκτώβριο πήραμε μία απόφαση… να μην στηρίξουμε με οποιονδήποτε τρόπο ένα σύστημα διαλογής ανθρώπων………………………………………………………………….

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.