Φωτό από μαχητική διαδήλωση στην Καμπούλ για το λιθοβολισμό μέχρι θανάτου 20χρονης στο κεντρικό Αφγανιστάν, αυτήν τη φορά λόγω μοιχείας (5/11/2015). Η δεύτερη διαδήλωση που πραγματοποιείται μέσα σε λίγους μήνες από ακτιβίστριες/ακτιβιστές των δικαιωμάτων των γυναικών. Η συμμετοχή γυναικών, και κυρίως νέων, μάλλον ανησύχησε την κυβέρνηση και ο πρόεδρος της χώρας Α. Γάνι χαρακτήρισε την εκτέλεση της νέας γυναίκας «αντιισλαμική και εγκληματική πράξη». Υποσχέθηκε, δε, ότι θα διεξαχθούν έρευνες και θα τιμωρηθούν αυστηρά οι ένοχοι.
Της Σύλβια Αγιούσο
(δημοσιογράφος, ειδική απεσταλμένη της ισπανικής εφημερίδας «Εl Pais»
στην Καμπούλ, 7/11/2015).
Στο Αφγανιστάν, από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’80, γυναίκες που οι σύζυγοί τους είχαν σκοτωθεί στις πολύχρονες πολεμικές συγκρούσεις άρχισαν να αψηφούν τις παραδόσεις που καταδικάζουν τις χήρες σε μια ζωή υποταγής στις οικογένειές τους (την πατρική και του πρώην συζύγου). Κάποιες από αυτές, σε διάφορες περιοχές της χώρας, το έσκασαν από τις οικογένειές τους, πήραν μαζί τα παιδιά τους και μετά από πολύ δύσκολο ταξίδι έφτασαν στην πρωτεύουσα Καμπούλ. Εκεί, στο λόφο μιας φτωχής περιοχής έχτισαν οι ίδιες τα σπίτια τους με τούβλα ψημένα στον ήλιο και δημιούργησαν τη δική τους κοινότητα – συνοικία, γνωστή ως Ζαναμπάντ (κατασκευασμένη από γυναίκες) ή ως ο λόφος με τις χήρες. Σήμερα η Ζαναμπάντ, με τα ανηφορικά χωμάτινα δρομάκια, είναι πυκνοκατοικημένη και πολυπληθής: οι χήρες είναι πάνω από 1.000, ενώ είναι άγνωστος ο αριθμός των παιδιών τους και των πολυμελών οικογενειών τους.
Τίποτα δεν ήταν εύκολο:
Ο λόφος, όμως, ανήκει στο στρατό και απαγορεύεται η οποιαδήποτε χρήση του από τρίτους. Έτσι, οι γυναίκες αναγκάστηκαν να χτίζουν τα σπίτια τους τις νύχτες, αφού κατά τη διάρκεια της ημέρας η αστυνομία τις χτυπούσε και τις εμπόδιζε να συνεχίσουν το χτίσιμο. Ακόμα και σήμερα η οικοδόμηση του λόφου θεωρείται παράνομη και καμία/κανείς δεν κατέχει τίτλους ιδιοκτησίας. Μόλις πριν 5 χρόνια τα σπίτια απέκτησαν νερό και μόλις πριν 1 χρόνο ηλεκτρικό.
Για να επιβιώσουν αυτές και τα παιδιά τους δουλεύουν ως πλύστρες και καθαρίστριες. Τα εισοδήματά τους μόλις που επιτρέπουν μια στοιχειώδη επιβίωση. Για αρκετά χρόνια και μέχρι πέρυσι, ελάμβαναν έναν αριθμό μερίδων φαγητού από μια ΜΚΟ. Ποτέ, όμως, δεν έλαβαν την οποιαδήποτε βοήθεια από την κυβέρνηση.
Διαβάστε τη συνέχεια στην epohi.gr.