Τα σαθρά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ για να ασκήσουν κριτική στους Αναρχικούς που κάνουν την κατάληψη του ραδιοφωνικού σταθμού “στο κόκκινο”, φέρνουν στο μυαλό μας μια σειρά από επιχειρήματα που κατα καιρούς αντιτάσσει ο καθεστωτικός λόγος ενάντια σε όσους αγωνίζονται: “δεν μπορούν οι εκπαιδευτικοί να απεργούν στις εξετάσεις, οι εμποροϋπάλληλοι στις γιορτές, οι ναυτικοί στην τουριστική σεζόν κ.λπ. κ.λπ.”.
Γιατί στο “Κόκκινο” και όχι στο “Μέγα”; Γιατί στην κυβέρνηση του “ΣΥΡΙΖΑ” και όχι στην κυβέρνηση της “ΝΔ- ΠΑΣΟΚ”;… Ααα γιατί δεν τους παίρνει… Λες και τα κριτήρια που θα επιλέξει κάποιος να δώσει έναν εργατικό, κοινωνικό ή πολιτικό αγώνα είναι κριτήρια “μαγκιάς” και “τσαμπουκά”, “συμπάθειας” ή “αντιπάθειας” και όχι κριτήρια που έχουν να κάνουν με το επίδικο των αγώνων, τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς και τη συγκυρία.
Η κατάληψη στο ράδιο του κόκκινου δεν έγινε για να “διαχωριστούν” οι Αναρχικοί από το ΣΥΡΙΖΑ, καταστατικά δεν έχουν ανάγκη από έναν τέτοιο διαχωρισμό, αυτός υπάρχει a priori (εκτός ίσως από τα θολωμένα μυαλά κάποιον ΣΥΡΙΖέων). Η κατάληψη των Αναρχικών έγινε για να στηρίξει την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Το κόκκινο επιλέχτηκε γιατί είναι το ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή του κόμματος, στου οποίου την κυβέρνηση στρέφονται οι διεκδικήσεις των απεργών πείνας. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Η απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων γίνεται στη δεδομένη συγκυρία για κάποιους πολύ ουσιαστικούς λόγους. Καταρχάς γιατί υπήρξε από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς μια προσπάθεια ποινικοποίησης των σχέσεων των πολιτικών κρατουμένων με τα συγγενικά τους άτομα και έπρεπε να απαντήσουν σε αυτή την κίνηση. Από την άλλη για να πιέσουν τόσο για την συντόμευση του χρόνου κατάθεσης του νομοσχεδίο του Υπουργείου Δικαιοσύνης αλλά και τη διεύρυνση του περιεχιομένου του ως προς την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Τι πιο φυσικό ένας αγωνας να μην δίνεται κάποια “άκυρη” στιγμή, κάποια στιγμή που το επίδικο είναι εκτός δυνατότητας διεκδίκησης, αλλά ακριβώς τη στιγμή που μπορεί να έχει μεγαλύτερα αποτελέσματα; Τι δεν καταλαβαίνεις;
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είχε την ψευδαίσθηση ότι η εκλογική του νίκη θα οδηγήσει σε σιωπητήριο τους κοινωνικούς, ταξικούς και πολιτικούς αγώνες, ότι θα δέχεται πιέσεις μονάχα από τα δεξιά του, ενώ από τα αριστερά του θα υπάρχει μια στάση αναμονής. Όμως αυτή η εκτίμηση έχει να κάνει πιο πολύ με τις ίδιες τις αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο με την πραγματικότητα. Αντίθετα, ένας από τους λόγους που έφεραν την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι για την επανεκκίνηση των αγώνων, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας θεώρησε ότι πρέπει να φύγουν από την κυβέρνηση εκείνοι που δεν είχαν να λογαριάσουν το πολιτικό κόστος, που είχαν διαρρήξει τις σχέσεις αντιπροσώπευσης και δεν στηρίζονταν σε ευρείες κοινωνικές συναινέσεις, αλλά στην καταστολή και την πειθάρχηση. Για ένα κομμάτι του κόσμου, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μεταφράζεται σε σιωπητήριο αλλά αντίθετα στην επανεκκίνηση των αγώνων. Αυτή η ιδέα είχε προεκλογικά χρησιμοποιηθεί σε ρητορικό επίπεδο και από μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα όμως θα πρέπει να σταθεί μπροστά στην πραγματικότητα και να απαντήσει εαν είναι “άλλο οι ιδέες και άλλο η πράξη”. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Κώστας Σβόλης
Μάρτης 2015