Το καλοκαίρι του 2010 η Γαλλία, αποφάσισε να διώξει μαζικά τους τσιγγάνους από το έδαφός της. Βούλγαροι και Ρουμάνοι πολίτες, με Ρομά καταγωγή, υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη Γαλλία και να επιστρέψουν στη χώρα τους. Οι καταυλισμοί των Ρομά κατονομάστηκαν «πηγή παράνομου τράφικινγκ, σοκαριστικών συνθηκών διαβίωσης, και εκμετάλλευσης παιδιών στην επαιτεία, την πορνεία και το έγκλημα». Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί κάλεσε επείγον υπουργικό συμβούλιο, και έδωσε το έναυσμα για το ανθρωποκυνηγητό.
http://vimeo.com/23435358
Η Ρουμανία είναι η χώρα με τους περισσότερους Ρομά στην Ευρώπη. Το γιατί θα πρέπει να αναζητηθεί στον Μεσαίωνα. Όταν στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης οι τσιγγάνοι καίγονταν στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης ή ήταν θηράματα για το κυνηγητικό χόμπι των ευγενών, στη Ρουμανία δεν τους σκότωναν, αλλά προτίμησαν να τους εκμεταλλευτούν. Τους έκαναν σκλάβους, τους πουλούσαν και τους αγόραζαν στα σκλαβοπάζαρα. Ήταν μια σκλαβιά που κράτησε 500 χρόνια, πολύ περισσότερο δηλαδή απ’ αυτή των αφροαμερικανών στις ΗΠΑ, και η οποία άφησε βαθιά τα ίχνη της στον τρόπο με τον οποίο οι Ρομά ακόμα και σήμερα βλέπουν τον εαυτό τους και στον τρόπο με τον οποίο οι Ρουμάνοι βλέπουν τους Ρομά. «Δεν θέλουν να δουλέψουν και είναι πάρα πολύ κακοί. Δεν πλένονται, είναι πάρα πολύ βρώμικοι. Βάζουν γουρούνια στα σπίτια και άλλα ζώα, δεν θέλουν να είναι πολιτισμένοι», είναι η επικρατούσα άποψη για τους τσιγγάνους στη Ρουμανία, όπως την μετέφερε εύγλωττα μια καθωσπρέπει ηλικιωμένη κυρία. Και αυτό η Έλενα Καλίν, κάτοικος στο Μπαρμπουλέστι, ένα χωριό Ρομά, περίπου 1 ώρα έξω από το Βουκουρέστι, το ξέρει πάρα πολύ καλά: «Στη Ρουμανία, μισούν τη φυλή, είναι ρατσιστές. Όπου πας να προσληφθείς σου κλείνουν την πόρτα στα μούτρα, επειδή είσαι τσιγγάνος». Εδώ οι δρόμοι δεν έχουν άσφαλτο αλλά λακκούβες και λάσπες, τα σπίτια δεν έχουν τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό και το σχολείο είναι σα φυλακή. «Στη Ρουμανία δεν είναι να ζει κανείς. Πάμε στους ξένους γιατί εκεί, ακόμα και αν μισούν τη φυλή, εκεί μας βοηθούν, τεντώνουμε το χέρι και μας δίνουν. 1 ευρώ, 2 ευρώ, για εμάς στη Ρουμανία έχουν αξία. Μας ρωτάνε, γιατί ήρθες εδώ; Ήρθα, γιατί στη Ρουμανία δεν υπάρχει φαγητό, δεν υπάρχει δουλειά. Τι άλλο μπορώ να κάνω;».