(Το παρακάτω κείμενο αποτελεί συρραμμένη μετάφραση του άρθρου: “Voices of hate, sounds of hybridity: black music and the complexities of racism”, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Black music research journal το φθινόπωρο του 2000.)
Αξίζει να επισημάνουμε το προφανές. Η μουσική της αφρικανικής διασποράς δεν εισήλθε πρόσφατα στην Ευρώπη. Αντίθετα υπάρχει σαν αδιάσπαστο στοιχείο πολλών ευρωπαϊκών κοινωνιών από τον 18ο αιώνα. Στη Βρετανία, συγκεκριμένα, η μουσική αυτή εισάχθηκε από τα χέρια και τις φωνές των jubilee τραγουδιστών, των jazz ορχηστρών, των χειριστών των reggae/dub ηχοσυστημάτων και των hip hop Djs. Είναι -ή θα έπρεπε να ήταν- αδύνατο να σκεφτούμε πάνω στην κοινωνική ιστορία της Ευρώπης γενικά, ή της Αγγλίας ειδικότερα, χωρίς να κατανοήσουμε τη θέση της μαύρης μουσικής σε αυτήν…
Διαβάστε τη συνέχεια του πρώτου μέρους του αφιερώματος εδώ και συνεχίστε με τα Μέρος II και Μέρος ΙΙΙ.
[Στο βίντεο μπορείτε ν’ ακούσετε την πρώτη εκδοχή του (υπερδιάσημου πλέον) Tainted Love από την Gloria Jones που ηχογραφήθηκε το 1964 και κυκλοφόρησε το 1965. Το κομμάτι αυτό (ένα b side σε κάποιο τυχαίο 45αρι που πάτωσε εμπορικά σε ΗΠΑ και Βρετανία) μετατράπηκε σε underground χιτ 8 χρόνια αργότερα, όταν ο Βρετανός Dj Richard Searling αγόρασε μια κόπια σε ταξίδι του στην Αμερική για να το λιώσει μετά την επιστροφή του στα club Va Va’s και Wigan Casino. Το 1981, το τραγούδι θα φτάσει στο νούμερο ένα του βρετανικού καταλόγου διασκευασμένο απ’ το synth-pop σχήμα των Soft Cell.]