Knows he who tills this lonely field
To reap its scanty corn,
What mystic fruit his acres yield
At midnight and at morn?

In the long sunny afternoon,
The plain was full of ghosts,
I wandered up, I wandered down,
Beset by pensive hosts.

(Dirge, R.W Emerson)

…Το lager χτίζεται μακριά απ’ τα ανθρώπινα βλέμματα. Όλοι προτιμούν να αγνοούν την ύπαρξή του. Κάνουν πως δεν υπάρχει, πως δεν τους αφορά. Ενδόμυχα όμως, όλοι απεύχονται μια τέτοια βίαιη και αμείλικτη εξορία από το χρόνο και το χώρο των ανθρώπων. To lager βρίσκεται εκεί και για να εκπαιδεύει τον πληθυσμό σε καταστάσεις εξαίρεσης, για να «παίζει» -χωρίς δηλαδή την προσφυγή σε ορθολογικά μέσα- με τους μύχιους φόβους και αγωνίες του, για να υπενθυμίζει σε όλους ότι η ισχύς της εφαρμογής του μπορεί δυνητικά να επεκταθεί.

[…] Το lager υπάρχει εκεί για να μας εξοικειώνει με την απανθρωποποίηση, για να υποβάλλει στο συλλογικό ασυνείδητο την αμείλικτη λογική του, για να αλλοτριώνει τα συναισθήματα και να εκφασίζει τα ήθη…

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ

Η 7η Φλεβάρη 2014 ήταν η τρίτη μέρα των ταραχών στη Βοσνία, κατά την οποία οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν σ’ ολόκληρη τη χώρα, ενώ ένα κυβερνητικό κτίριο πυρπολήθηκε στην Τούζλα, απ’ όπου και ξεκίνησαν όλα, με τους απολυμένους εργάτες τεσσάρων χημικών βιομηχανιών -πρώην κολοσσών που ιδιωτικοποιήθηκαν στις αρχές του 2000 οπότε και άρχισε η διάλυσή τους- να ζητούν την μεσολάβηση των τοπικών αρχών της περιφέρειας (καντονιού της Τούζλας) ώστε να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους ή να τους εγγυηθούν τις θέσεις εργασίας τους. Η περιφερειακή κυβέρνηση αρνήθηκε κάθε διαμεσολάβηση, λέγοντας πως οι εταιρίες έχουν πλέον ιδιωτικοποιηθεί πλήρως και άρα δεν έχει καμμία αρμοδιότητα να επέμβει, κάτι που εξόργισε ακόμη περισσότερο τους απολυμένους που μεταξύ άλλων έκαψαν και τη σημαία της περιφέρειας.

“Να φύγουν όλοι. Θάνατος στον εθνικισμό!” στον τοίχο του δημαρχείου της Τούζλας. Αναφορά στη διαιώνιση των εθνικών ανταγωνισμών μέσα από τους οποίους ασκείται η εξουσία.

Έτσι για πρώτη φορά οι εργάτες αντιστάθηκαν στην αστυνομική καταστολή που επιχείρησε να διαλύσει τη διαδήλωσή τους με χρήση χειροβομβίδων κρότου-λάμψης και δακρυγόνων. Οι διαδηλώσεις των απολυμένων τέθηκαν στο επίκεντρο μιας ευρύτερης αγανάκτησης γύρω απ’ την αυξημένη ανεργία (27,5% σύμφωνα με τα επίσημα νούμερα) και την λιτότητα, συγκεντρώνοντας χιλιάδες αλληλέγγυους. Μετά τις συγκρούσεις, πάνω από 40 διαδηλωτές και 140 μπάτσοι οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο, ενώ μερικές δεκάδες διαδηλωτές έχουν συλληφθεί, και ένας άγνωστος αριθμός έχει βασανιστεί απ’ τους μπάτσους…

Διαβάστε την συνέχεια της ενημέρωσης εδώ

[Το συγκεκριμένο link ανανεώνεται τακτικά με την προσθήκη των τελευταίων νέων για την κατάσταση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.]

Τρία χρόνια τρώμε και ακόμα δε χορτάσαμε, ούτε δουλεία βρήκαμε.

Γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας την Τρίτη 25 Φλεβάρη, στις 17:00 στο Αυτόνομο Στέκι.

του Κρίτωνα Ηλιόπουλου.

Ένα νέο μαζικό κοινωνικό φαινόμενο εμφανίζεται κάθε Σαββατοκύριακο στη Βραζιλία, κυρίως στη μεγαλούπολη του Σάο Πάουλο, με πρωτοβουλία παιδιών 15-17 ετών. Τα παιδιά, χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους, φτιάχνουν μια ιντερνετική σελίδα με τίτλο «Πάμε βολτίτσα» (Rolezinho) και κανονίζουν να συγκεντρωθούν σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο της πόλης για να διασκεδάσουν. Συνήθως ακούν απλώς μουσική και χορεύουν. Πού είναι το παράξενο; Αν αυτά τα παιδιά ανήκαν στον ίδιο κόσμο με τους άλλους πολίτες που «βολτάρουν» στα εμπορικά κέντρα, δεν θα ήταν καθόλου παράξενο.

Όμως τα παιδιά διαφέρουν. Διαφέρουν στην εμφάνιση, στο χρώμα του δέρματος και, προπαντός, ανήκουν σε διαφορετική κοινωνική τάξη. Είναι τα παιδιά της «περιφέρειας», των απομακρυσμένων από το κέντρο παραγκουπόλεων, όπου συνωστίζονται εκατομμύρια οικογένειες εργαζόμενων και ανέργων.

Το φαινόμενο «βολτίτσα» στο μολ δεν θα είχε γίνει θέμα συζήτησης και αντικείμενο κοινωνιολογικών μελετών εάν δεν είχε… απαγορευτεί!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Το πολυαναμενόμενο Αποκριάτικο Πάρτυ θα γίνει και φέτος
στο Αυτόνομο Στέκι !!!

Περπάτησα μόνος μέσα στη νύχτα
ακόμα κι όταν τα κοράκια ονειρεύονταν
το κουφάρι μου

Είπα: δεν έχω τίποτα να χάσω

Πήγαινα για πολύ ώρα στα χαμένα
μα το έκανα για τον φίλο μου
και τον φίλο του φίλου μου

Και είπα: δεν έχω τίποτα να χάσω

Η σκιά με σκέπασε, ο θάνατος
στο τέλος
μα είχα φτάσει εκεί που ήθελα

γιατί δεν είχα τίποτα να χάσω

Συνεχίζοντας τον κύκλο συζητήσεων για το Κράτος, η Ομάδα Αυτομόρφωσης της Αυτοδιαχειριζόμενης Δανειστικής Βιβλιοθήκης, μετά τον “Ηγεμόνα” του Machiavelli, την “Δεύτερη Πραγματεία περί Κυβερνήσεως” του John Locke, το “Κοινωνικό Συμβόλαιο ή Αρχές Πολιτικού Δικαίου” του J. J. Rousseau, την “Πολιτική Πραγματεία” του Baruch Spinoza, τον “Λεβιάθαν” του Thomas Hobbes τα “Το κράτος και ο Ιστορικός του Ρόλος” και “Αλληλοβοήθεια” του Pyotr Kropotkin, θα συνεχίσουμε μελετώντας την σκέψη του Mijaíl Bakunin μέσα από τα βιβλία «Θεός και Kράτος» και «Kριτική της Yπάρχουσας Kοινωνίας».

Η ομάδα θα είναι ανοικτή, πέρα από τα μέλη της ΑΔΒ, αρκεί να δηλωθούν συμμετοχές στο πρώτο μάζεμα που θα γίνει την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου στις 17.30 στο Αυτόνομο Στέκι Ζ. Πηγής 95-97 & Ισαύρων.