Μέσα στον ορυμαγδό των γεγονότων που τρέχουν με ασύλληπτη ταχύτητα πλέον, καθώς ένας ολόκληρος λαός καλείται να φτύσει αίμα για το τραγικό του σφάλμα να ενταχθεί στη λέσχη των αρπακτικών που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, ξεχάσαμε κιόλας το σχέδιο νόμου που πρότεινε στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου ––τη στιγμή που οι έγκλειστοι της Υπατίας λυνσάρονταν φραστικά από κυβερνητικούς αξιωματούχους και στους δρόμους της Αθήνας δυστυχισμένοι μετανάστες δολοφονούνταν από ρατσιστικές συμμορίες αποθρασυμένες από την ίδια την επίσημη ρητορεία–– ο τότε υπουργός δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης «Για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου». Παρά το ένοχο «δεν» του υπουργού ενόσω απαντούσε στην έντονη διαμαρτυρία μέρους τού νομικού και δημοσιογραφικού κόσμου, απαξιώνοντάς την ως «καταιγίδα ανοησιών», πρόκειται όντως για αντίγραφο του επαίσχυντου Νόμου Γκεϋσώ στη Γαλλία που από το 1990 ποινικοποιεί ειδικά όσους αμφισβητούν το λεγόμενο Ολοκαύτωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου είτε κάποια στοιχεία γι’ αυτό (περιέλαβε, είναι αλήθεια, και τη γενοκτονία των Αρμενίων τη στιγμή που η Τουρκία απειλούσε να ενταχθεί στη Ευρωπαϊκή Ένωση) και οδήγησε, μεταξύ άλλων, σε δίκη πεποιθήσεων τον Ροζέ Γκαρωντύ… Όποιος έχει αμφιβολίες, ας διαβάσει το άρθρο 4 αυτού του νέου νομικού τέρατος: «Όποιος δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου ή μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει ή αρνείται ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου […] και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή ή τον γενετήσιο προσανατολισμό, κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά μιας τέτοιας ομάδας, ή μέλους της, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) έτη και χρηματική ποινή χιλίων έως τριών χιλιάδων (1.000-3.000) ευρώ».

Η παραπλάνηση στο απόγειό της: αντί να προστατέψει αληθινά ευπαθείς μειονότητες από έμπρακτες ενέργειες βίας εναντίον τους, επαναφέρει ανατριχιαστικά τα εγκλήματα λόγου και γνώμης, πράγμα που οδηγεί αναπότρεπτα στη φίμωση όλων. Οι όροι «εγκλήματα γενοκτονίας», «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και «εγκλήματα πολέμου» είναι ωραίοι καιpolitically correct, όταν όμως μετατοπίζονται από το επίπεδο της ιστορικής κρίσης στο πεδίο της νομικής κατοχύρωσης ποιος αποφασίζει τί καθιερώνεται ––και θα πρέπει δεσμευτικά για τον απονέμοντα τη δικαιοσύνη να εκλαμβάνεται–– ως τέτοιο, και μέσ’ από ποιες διαδικασίες;

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Φ. Τερζάκη για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο εδώ.

Για έκτη χρονιά συνεχίζουμε τα μαγειρέματα μας
για να θρέψουμε δεσμούς αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας,
για να μην αφήσουμε αυτό που μας τρώει να χορτάσει.

Στο γνωστό μέρος, το Αυτόνομο Στέκι,
την αυτονόητη μέρα, Τετάρτη (εκτός εάν είναι γιορτή και σχόλη),
τις κλασικές ώρες (μαγειρεύουμε από τις 15.00 τρώμε κατά τις 17.00
και ως τις 20.00 κάνουμε την απαραίτητη καθαριότητα)

Τα υπόλοιπα από κοντά.

Καλούς αγώνες αδέρφια!

Η Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης..

Συνεχίζοντας τον κύκλο συζητήσεων για το Κράτος,
η Ομάδα Αυτομόρφωσης της Αυτοδιαχειριζόμενης Δανειστικής Βιβλιοθήκης,
μετά τον “Ηγεμόνα” του Machiavelli, την “Δεύτερη Πραγματεία περί Κυβερνήσεως” του John Locke, το “Κοινωνικό Συμβόλαιο ή Αρχές Πολιτικού Δικαίου” του J. J. Rousseau,
την “Πολιτική Πραγματεία” του Baruch Spinoza, τον “Λεβιάθαν” του Thomas Hobbes,
τα “Το κράτος και ο Ιστορικός του Ρόλος” και “Αλληλοβοήθεια” του Pyotr Kropotkin,
τα «Θεός και Kράτος» και «Κριτική της Υπάρχουσας Κοινωνίας» του Mijaíl Bakunin θα μελετήσει την σκέψη του Gustav Landauer μέσα από τo βιβλίο του
«Έκκληση για Σοσιαλισμό».

Τα μαζέματα της ομάδας θα γίνονται κάθε Τρίτη στις 18.00
στο Αυτόνομο Στέκι Ζ. Πηγής 95-97 & Ισαύρων.

του Κώστα Σβόλη.

Για την αναγκαιότητα της μετατόπισης της οπτικής μας

Τι ακριβώς συμβαίνει στην Ουκρανία; Ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος «δια αντιπροσώπων»; Η σύγκρουση δυο εθνικισμών; Η αντιπαράθεση δυο ολοκληρωτισμών (βλ Νεοναζισμού και των απολιθωμάτων του Σταλινισμού); Η συμπύκνωση της παγκόσμιας αντιπαράθεσης του Νεοφασισμού εναντίων του Αντιφασισμού σε επίπεδο ένοπλης σύγκρουσης; Τι σηματοδοτεί η δημιουργία των Λαϊκών Δημοκρατιών στην Ν.Α Ουκρανία; Είναι παραρτήματα του Κρεμλίνου ή μορφές λαϊκής αυτοδιάθεσης; Διαφορετικά ερωτήματα, της ίδιας όμως υφής, θα μπορούσαμε να θέσουμε και για την προσπάθεια δημιουργίας Ισλαμικού Κράτους στην Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ) από τους Τζιχαντιστές. Τελικά ποιους ενισχύουν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, τους Κούρδους του Ιράκ ή τους Ισλαμιστές που στην προηγούμενη περίοδο είχαν εξοπλίσει για να πολεμήσουν το καθεστώς  του Άσαντ; Θα αλλάξει τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων στον λαό του Κουρδιστάν η αμερικάνικη βοήθεια; Αναδύονται μορφές οργάνωσης στο Συριακό Κουρδιστάν οι οποίες μάλιστα έχουν την προοπτική να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος απέναντι τόσο στους Τζιχαντιστές όσο και στον Άσαντ; Ποια η σχέση των Τζιχαντιστών  με τα αυταρχικά σουνίτικα και ταυτόχρονα συμμαχικά στις ΗΠΑ καθεστώτα της Σαουδικής Αραβίας, των Αραβικών Εμιράτων και του Κουβέιτ; Γιατί την Αραβική άνοιξη την διαδέχθηκε η προέλαση των Τζιχαντιστών; Είναι άραγε η δημιουργία του Ισλαμικού κράτους μια μορφή αντεπανάστασης;

Επειδή η ιστορία κινείται μέσω την αντιφάσεών της και τα δίπολα «καλός»-«κακός» υπάρχουν μονάχα στο Χόλιγουντ, οι αντιμαχόμενες πλευρές στα μέτωπα που περιέγραψα είναι πολυσήμαντες, περίπλοκες και αντιφατικές και δεν προσφέρονται για «ταυτίσεις» με βάση το «καθαρό επαναστατικό φαντασιακό μας», ειδικά όταν είμαστε πρόθυμοι να αντικαταστήσουμε την κοινωνικοπολιτική- ταξική ανάλυση μας με την γεωπολιτικό- στρατιωτική. Για να κατανοήσουμε λοιπόν, το ιστορικό γίγνεσθαι σ’ αυτές τις περιοχές από την δικιά μας σκοπιά, από την σκοπιά του ανταγωνιστικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής χειραφετητικής προοπτικής -έχοντας παράλληλα και την δυσκολία της ελλιπούς πληροφόρησης και γνώσης για την ταξική σύνθεση και τους αγώνες, τα κοινωνικά κινήματα και τις πολιτικές δυνάμεις στις συγκεκριμένες περιοχές- είναι απαραίτητη μια μετατόπιση της οπτικής μας, τόσο πάνω στα ίδια τα γεγονότα, όσο και στην αξιολόγηση τους, ακριβώς για να ξεφύγουμε από την παγίδα της κυρίαρχης αστικής ανάλυσης που αναγάγει τις συγκεκριμένες συγκρούσεις σε καθαρά γεωπολιτικές εξαφανίζοντας το «Κοινωνικό Ζήτημα». Αυτό το «Κοινωνικό Ζήτημα» πρέπει να ξαναβάλουμε στο κέντρο της οπτικής και της αναζήτησής μας, αν θέλουμε να ξεπεράσουμε το επίπεδο της «ποδοσφαιροποίησης» και του «οπαδισμού», της πολιτικής στα διαδικτυακά καφενεία της εποχής μας και να αναλογιστούμε προς τα πού και πώς πρέπει να κατευθύνουμε την διεθνιστική μας αλληλεγγύη με κριτήριο το δικό μας πολιτικό πρόταγμα και όχι το θυμικό και τις ιδεοληψίες μας. Για να μην παρεξηγηθούμε, τα ζητήματα που θέτει η γεωπολιτικό- στρατιωτική οπτική και οι σχέσεις του διεθνούς ανταγωνισμού των κρατών και του κεφαλαίου είναι υπαρκτά, αλλά από την δικιά μας σκοπιά δεν είναι στο επίκεντρο, ακριβώς γιατί δεν ασκούμε «κατά φαντασίαν» εξωτερική πολιτική όπως αυταπατώνται διάφοροι αναλυτές της Αριστεράς που επικεντρώνουν στην γεωπολιτική ανάλυση.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου Ερωτήματα εξ Ανατολών.

Ανακοίνωση του Ρεσάλτο – Αυτοοργανωμένος Χώρος Αλληλεγγύης και Ρήξης.

Αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα, δημιουργικότητας, αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά 

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες αντιφασίστες διαδηλωτές της Πέμπτης 18/9 στο Κερατσίνι 

ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ 

ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Δευτέρα 22/9, 11.00πμ, δικαστήρια Πειραιά

Αναδημοσίευση από: http://anarxiko-resalto.blogspot.gr

Η Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης δεν ξέρει αν θα πάει διακοπές
αλλά θα σβήσει τα γκάζια της …

Αυτή την Τετάρτη, 9 Ιούλη, η κουζίνα μας θα κάνει το τελευταίο
εν όψει θέρους μαγείρεμα τις γνωστές ώρες (14.30 μαγειρεύουμε, κατά τις 17.30 συντρώγουμε και μέχρι τις 20.00 συμμαζεύουμε).
Αν υπάρξει διάθεση λέμε ν’ αράξουμε σε μετά-κουζινικό καφενείο.

Κι από Σεπτέβρη επιστρέφουμε στις κατσαρόλες και στα τσετζερέδια μας, γύρω από το τραπέζι μας, εκεί  που οι «πολιτικές» συνταγές γεννούν εδώ και κάποια χρόνια συν-τροφικούς δεσμούς…

Συγκέντρωση την Τετάρτη 2/07, 18-21:00 στο πεζόδρομο της Κοραή
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας 8/07, 11:00 στο Υπουργείο Εργασίας, Σταδίου 29

του Κ. Μαραγκού.

Μπορεί οι εγκάθετοι του Μελισανίδη να μην πήραν τον Δήμο Ν. Φιλαδέλφειας όπως έγινε στον Πειραιά με την παράταξη του Μαρινάκη ή στο Βόλο με τον Μπέο, αλλά όπως φαίνεται υπάρχουν πολλοί τρόποι για να επιβάλει κανείς τη θέλησή του, ειδικά όταν πρόκειται για μαφίες που ξέρουν καλά τα κατατόπια. Σε αντίθεση φυσικά με όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση Σαμαρά και τα παπαγαλάκια της, το πάρτι σε βάρος της δημόσιας περιουσίας συνεχίζεται ακάθεκτο με τα κοράκια να νομοθετούν (βλέπε Νέο Ρυθμιστικό Αττικής) προκειμένου η λεηλασία να συνοδεύεται και με το γράμμα του νόμου.
(…………………………………………………………………………………………………………….)

Η υπόθεση της Ν. Φιλαδέλφειας και του γηπέδου της ΑΕΚ, μαζί με όλες τις σχετικές μπίζνες που λαμβάνουν παράλληλα χώρα, δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Αποτελούν το λύδια λίθο ενός νέου καπιταλιστικού μοντέλου, με το κεφάλαιο να αναζητά αποδόσεις καθαρά από το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων αγαθών. Είναι προφανές ότι η απόλυτη υπαγωγή του δημόσιου χώρου στο κεφάλαιο, αντιστοιχεί και σε νέες μορφές πολιτικής διαμεσολάβησης……………………

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ.

Μία μικρή ανακοίνωση από το blog της Κατάληψης Στρούγκα.

Χθες το απόγευμα, μετά τη βίαιη διάλυση της προσυγκέντρωσης του Συντονιστικού Κατοίκων Ν.Φιλαδέλφειας-Ν.Χαλκηδόνας και γύρω περιοχών έξω από το δημαρχείο από τραμπούκους οπαδούς της ΑΕΚ, μερικές δεκάδες απ’ αυτούς βανδάλισαν επί τη ευκαιρία τον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο της “Στρούγκας”. Λίγο αργότερα, κι αφού ένα πλήθος αλληλέγγυου κόσμου είχε μαζευτεί γύρω απ’ το χώρο, συζητώντας ό,τι είχε προηγηθεί, γύρω στους 30 τραμπούκους επανήλθαν επιτιθέμενοι στο πλήθος, επιδίωξαν να εισβάλλουν στο χώρο και έστειλαν στα νοσοκομεία ανθρώπους με ανοιγμένα κεφάλια και συντριπτικά κατάγματα, ενώ έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή άλλων πετώντας πέτρες, βόμβα μολότοφ κά. Επειδή πολλά ανακριβή γράφονται από χθες περί γεγονότων, αριθμών και προθέσεων, δηλώνουμε ότι θα επανέλθουμε αργότερα με αναλυτικότερη τοποθέτηση. Ως τότε, θέλουμε να πούμε μόνο ότι, όπως λέει κι ο ποιητής, κάποτε “έρχεται η στιγμή ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις”. Στην περίπτωσή μας, η στιγμή αυτή έχει φτάσει.