…τι άλλο παρά βία είναι στην ουσία της η αστική νομιμότητα;

Όταν έναν «ελεύθερο πολίτη», παρά τη θέληση του, με τον εξαναγκασμό, τον κλείνει ένας άλλος πολίτης σ’ ένα μέρος στενό και ακατοίκητο, κι όταν τον κρατάν εκεί πέρα κάμποσο καιρό – όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι μια πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που η ενέργεια αυτή θα γίνει δυνάμει ενός ενιαίου βιβλίου, που λέγεται Ποινικός Νόμος, και το μέρος αυτό ονομαστεί «Πρωσσική Βασιλική Φυλα­κή», μετατρέπεται αμέσως σε πράξη ειρηνικής νομιμότητας. Αν ένας άνθρωπος εξαναγκαστεί από ένα άλλο, παρά τη θέληση του, να σκοτώνει συστηματικά τους συνανθρώπους του, αυτό είναι πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτό θα ονομαστεί «στρατιωτική υπηρεσία», ο καλός πολίτης φαντάζεται ότι αναπνέει τον αέρα της ειρήνης και της νομιμότητας. Αν ένα πρόσωπο παρά τη θέληση του το στερήσουν άλλοι από ένα μέρος της ιδιοκτησίας του και του εισοδήματος του, κανένας δε θα διστάσει να πει ότι αυτό είναι μια πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτή η ληστεία θα ονομαστεί «είσπραξη άμεσων φόρων», πρόκειται μονάχα για εφαρμογή του νόμου…

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ

Στο πρόσφατο, θαυμάσιο, ντοκιμαντέρ How to survive a plague, που αφηγείται την ιστορία της ACT UP στη Νέα Υόρκη, βλέπεις εικόνες από γνωστές δράσεις της οργάνωσης που απαίτησε, στον δημόσιο χώρο, την αλλαγή της κρατικής πολιτικής για το AIDS στην Αμερική της δεκαετία του ’90. Μια από αυτές ήταν οι «πολιτικές κηδείες» για τα θύματα της ασθένειας. Τα φέρετρα περιφέρονταν στο Νότιο Μανχάταν, και η απόδοση τιμής μεταμορφωνόταν σε διαδήλωση -κάποια έφταναν μέχρι έξω από το προεκλογικό στρατηγείο του Μπους το ’92, με το μήνυμα «το αίμα μας πάνω σου».

Μέσα από τον θάνατο, με μια ταυτότητα σε διακινδύνευση και σε στιγμή απόλυτου στιγματισμού της, κάποιοι τόλμησαν να αντιμιλήσουν. Σε μια συγκλονιστική σκηνή, ο ακτιβιστής Μπομπ Ράφσκι, έξω από το στρατηγείο του Μπους και μπροστά από το φέρετρο ενός συντρόφου του, σταματάει, γέρνει το κεφάλι, τα σημάδια της ασθένειας εμφανή στο πρόσωπό του, και φωνάζει: «Με οργή και σε πένθος, αυτή η μάχη δεν θα σταματήσει μέχρι να είμαστε όλοι μας ασφαλείς. ACT UP, αντεπιτεθείτε, πολεμήστε το AIDS».

Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου εδώ

Η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε (μια ακόμη) τεχνολογική επανάσταση, αυτήν της τρισδιάστατης εκτύπωσης. Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε για αυτή, θα αλλάξει τον τρόπο παραγωγής όπως τον ξέρουμε αφού ο καθένας θα μπορεί όπου και αν βρίσκεται να εκτυπώνει οτιδήποτε θέλει, αρκεί να έχει το πολυπόθητο μηχάνημα και τα αντίστοιχα σχέδια στον υπολογιστή του.

Η Χάνα Άρεντ υποστήριζε ότι οι άνθρωποι διόλου δεν αργούν να προφτάσουν τις επιστημονικές αποκαλύψεις και τις τεχνικές εξελίξεις για να προσαρμοσθούν μαζί τους, αλλά απεναντίας τις έχουν ξεπεράσει κατά δεκαετίες. Ήδη άλλωστε μια πρόγευση αυτού του μέλλοντος έχει περιγραφεί στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας πολλά χρόνια πριν.

Η επιθυμία για όλο και περισσότερα αγαθά, για όλο και μεγαλύτερες δυνατότητες κατανάλωσης βρίσκεται στην καρδιά του καπιταλισμού και όχι το αντίθετο. Ακόμη και αν πιστεύαμε ότι η τεχνολογία μπορεί να λύσει το πρόβλημα της εξάντλησης των πόρων, που δεν το πιστεύουμε, γνωρίζουμε ότι η λύση αυτή δεν θα είναι τεχνική αλλά πολιτική.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Μαριάννας Χούσου εδώ.

Στάχτη στα μάτια των κατοίκων του Στρατωνίου, παράβαση του όρου δ3.67 της ΚΥΑ 201745/2011 και εγκληματικό κουκούλωμα του σοβαρού προβλήματος ρύπανσης της παραλίας του Στρατωνίου είναι το έργο «αποκατάστασης και ανάπλασης» που πρόκειται να εκτελέσει η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ με τις ευλογίες του Πάχτα.

παραλία Στρατωνίου, Καλοκαίρι 2013

Τα σκουπίδια κάτω από το χαλί

Προγραμματίζεται ένα έργο το οποίο «θα χρηματοδοτηθεί από την Ελληνικός Χρυσός στο πλαίσιο των ανταποδοτικών της υποχρεώσεων«. Η μελέτη έγινε από την εταιρεία με την υψηλή επίβλεψη του Χρήστου Πάχτα, εγκρίθηκε ομόφωνα από τους Δημοτικούς του Συμβούλους και έγινε με ενθουσιασμό αποδεκτή από τους κατοίκους Στρατωνίου, οι οποίοι φυσικά θέλουν το καλό του τόπου τους. Είναι αυτό το καλό του τόπου τους;
Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ δεν προτίθεται βέβαια να δαπανήσει τα πολλά εκατομμύρια που απαιτεί ένα έργο πραγματικής αποκατάστασης. Αντίθετα…..

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο.

Την Τετάρτη 22 Γενάρη από τις 21.00 αράζουμε στο μουσικό καφενείο παρέα με την γλυκιά συμμορία ακούγοντας τα κουρέλια να τραγουδάνε ακόμα, πίνοντας Singapore Sling και περιμένοντας την πρωινή περίπολο για να σε δω στην κόλαση Αγάπη μου…

…Η πολιτική εκμετάλλευση της φήμης πάντως ήταν η αναμενόμενη: κάποια διεθνή ΜΜΕ θεωρούν ότι η «αποκάλυψη» δείχνει το βαθμό εξαθλίωσης στον οποίο έχουν οδηγήσει τους πολίτες τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα, αλλά στην πραγματικότητα ο μύθος μάλλον βολεύει περισσότερο την προπαγάνδα των απανταχού νεοφιλελεύθερων, οι οποίοι θέλουν φυσικά να «συμπεράνουν» ότι το απεχθές γι’αυτούς κοινωνικό κράτος ανατρέφει ανθρώπους τόσο τεμπέληδες που προτιμούν να κολλήσουν HIV για να ζουν απ’το επίδομα, παρά να πάνε να δουλέψουν, οπότε η κατάργησή του είναι για το καλό της κοινωνίας: και πράγματι, ακροδεξιοί νεοφιλελεύθεροι των ΗΠΑ όπως ο Rush Limbaugh, αλλά και κάποιοι εγχώριοι, εξηγούν στο ιδιαίτερης αντίληψης κοινό τους πόσο επιβλαβές είναι να θεσμοθετείς επιδόματα για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ή απλά ότι το πρόγραμμα λιτότητας είναι δίκαιο γιατί οι Έλληνες είναι λαμόγια που δεν αξίζουν κοινωνικές παροχές…

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ

[Άρθρο του Μάνου Χατζηδάκι, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Το Τέταρτο” με αφορμή τα επεισόδια που έγιναν το Μάιο του 1986, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από αστυνομικό.]

Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο.

Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους, ενόχλησαν τους Έλληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο.

Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα.

Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους…

Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου εδώ

Η Τράπεζα Χρόνου Εξαρχείων έγινε ενός έτους
και γιορτάζει μαζί με τον Ψαρογιώργη
την Κυριακή, 19 Γενάρη, μετά τις 13:00 στο Art Garage (Σωλομού 13).

Τον Ψαρογιώργη θα συνοδέψουν η (πρώτη) αυτο- οργανωμένη  χορωδία Εξαρχείων και οι εξαιρετικοί μουσικοί Αχιλλέας Περσίδης και Τσίκο (κιθάρα- κρουστά).

Κάθε προσφορά σε φαγητό είναι ευπρόσδεκτη.

Η τελευταία ταινία του McQueen βασίζεται πάνω στη ζωή του Σόλομον Νόρθαπ,
ενός μαύρου που γεννήθηκε το 19^ο αιώνα ελεύθερος (μη δούλος)
σε Βόρεια πολιτεία της Αμερικής και έπεσε θύμα δουλεμπόρων,
καταλήγοντας έτσι σκλάβος σε διάφορους λευκούς αφεντάδες στα χωράφια του Νότου.