Μικροφωνική Σάββατο 12/12, 12:00, Μοναστηράκι
Έναρξη δίκης Πέμπτη 16/12, 12:00, Πρωτοδικείο Αθηνών (οδός Δέγλερη)
Υπόθεση Θοδωρή Σίψα: η επινόηση του αδιανόητου
(κείμενο του Αυτόνομου Στεκιού)
∆εν είναι πρώτη φορά- και δυστυχώς φανταζόµαστε- ούτε η τελευταία που ως Αυτόνοµο Στέκι στεκόµαστε αλληλέγγυοι σε αγωνιστές και συντρόφους που βρίσκονται αντιµέτωποι µε πολιτικές διώξεις και κατασκευές σκευωριών.
Ήδη, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η διαρκής αναβάθµιση των τροµονόµων και των καταστάσεων δικονοµικής εξαίρεσης δεν είχε ως στόχο µόνο την κατασταλτική αντι-µετώπιση της ένοπλης πολιτικής δράσης ή ακόµη και των συγκρουσιακών πρακτικών που υιοθετούσε κυρίως ο αναρχικός/ αντιεξουσιαστικός χώρος. Παράλληλα, στην συνεχή διεύρυνση του «νοµικού οπλοστασίου» ήταν εµφανής η στόχευση της µετατροπής σε ποινικά κολάσιµο αδίκηµα κάθε κινηµατικής πρακτικής, κάθε κοινωνικού αγώνα, κάθε πολιτικής αµφισβήτησης τόσο του υπάρχοντος συστήµατος κυριαρχίας και εκµετάλ-λευσης, όσο και των ταξικών πολιτικών που αυτό εφαρµόζει.
Έτσι, πλέον η καταστολή δεν αφορά µόνο ριζοσπαστικά τµήµατα της κοινωνίας αλλά γίνεται εργαλείο διαχείρισης της φτώχειας και των επαπειλούµενων κοινωνικών συγκρούσεων µέσω της ποινικοποίησης ή καλύτερα της «εγκληµατοποίησης» της εξαθλίωσης.
Η κρατική βία νοµιµοποιείται -πέρα ακόµη και από το δεδοµένο πλαίσιο των αστικών δηµοκρατικών δικαιωµάτων- µέσα από την αναδιάρθρωση του νοµικού, οικονοµικού, διοικητικού δικαίου: µια σειρά από δοµικές έννοιες του αστικοδηµοκρατικού δικαϊκού συστήµατος όπως το τεκµήριο αθωότητας, οι λαϊκοί δικαστές(ένορκοι), η έννοια του πολιτικού αδικήµατος, οι επώνυµοι µάρτυρες, η πρόσβαση στη δικογραφία κ.ά. καταργούνται µε έκτακτα και φωτογραφικά νοµικά πλαίσια. Εισάγονται ειδικές ανα-κριτικές πράξεις (αστυνοµική διείσδυση, άρση απορρήτου, καταγραφή µε συσκευές ήχου και εικόνας, έλεγχος της κίνησης λογαριασµών), θεσµοθετούνται ειδικά δικαστήρια.
Απονοµιµοποιούνται -στο νοµικό αλλά και στο κοινωνικό πεδίο- όχι µόνο οι κοινωνικοί αγώνες και οι επαναστατικές πρακτικές αλλά και ο ίδιος ο λόγος που αµφισβητεί τον καπιταλισµό.
Ανακεφαλαιώνοντας, µπορούµε να πούµε ότι η συντεταγµένη απόπειρα του κράτους και των δικαϊκών θεσµών του να προσδώσει ποινική διάσταση στους πολιτικούς αγώνες έχει ως σαφή στόχο την απονοµιµοποίηση και την περιθωριοποίηση των εξωθεσµικών και αντιθεσµικών πολιτικών αντιλήψεων τόσο στο επίπεδο λόγου όσο και σ’ αυτό της δράσης. ∆ιότι εν τέλει, στη δικονοµική κατάσταση εξαίρεσης δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Η κατα-σκευή και ταυτόχρονα η πειθάρχηση του εσωτερικού εχθρού, απαιτεί από την µεριά του Κράτους την επινόηση του αδιανόητου.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
Διαβάστε, επίσης, το κείμενο της συνέλευσης αλληλεγγύης
στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα: ts-solidarity.espivblogs.net .