Ο Σύριζα με τις τελευταίες του κινήσεις δείχνει να επιβεβαιώνει την ύπαρξη αυτού που ονομάζουμε “συνέχεια του κράτους”. Δεν πρόκειται για μια μεταφυσική έννοια. Αντίθετα, δείχνει ακριβώς ότι το κράτος δεν είναι πέραν του κοινωνικού, δεν χαρακτηρίζεται από μια “ουδετερότητα”, δεν είναι απλώς ένα εργαλείο το οποίο μπορεί ο έχων καλές προθέσεις να χρησιμοποιήσει. Επομένως, δεν έχει σημασία τόσο το “αριστερό πρόσημο” του διαχειριστή, αλλά το ότι οι σταθερές της υπεράσπισης του δόγματος “νόμος και τάξη” παραμένουν. Αυτό που παρατηρούμε είναι η κρατικοποίηση ενός κόμματος που υπήρξε αρκετά ριζοσπαστικό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Αυτή η στροφή προς τα δεξιά του Σύριζα δεν οφείλεται μόνο στην ανάγκη του να απευθυνθεί στο εθνικό ακροατήριο, ή στην εναρμόνιση με την ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά και στην εξουσία που απέκτησε. Παράλληλα, καθώς το κράτος δεν είναι ενιαίο και μονολιθικό, αλλά πεδίο εσωτερικών συγκρούσεων και συμφερόντων, είναι σαφές ότι ο νεοσσός ακόμα Σύριζα δεν μπορεί να το ελέγξει. Αντίθετα, φαίνεται το ήδη υπάρχον σύμπλεγμα συμφερόντων και σχέσεων, είτε να πολεμά “από τα μέσα” την νέα κυβέρνηση, είτε να δημιουργεί τέτοιο περιβάλλον ώστε να έλκει όλο και περισσότερο την Πρώτη Φορά Αριστερά στην πλευρά του. Στο φόντο αυτής της στροφής του Σύριζα, η κομματική του βάση και γενικά οι “φιλικά διακείμενοι” μετατρέπονται σε απολογητές των κινήσεων της κυβέρνησης. Φαίνεται, δηλαδή, ότι η εξουσία καταφέρνει να συμπαρασύρει τόσο τους “πάνω”, όσο και τους “κάτω” σε ένα γαϊτανάκι όπου ο καθένας ακολουθεί τον μπροστινό του και η κριτική απουσιάζει. Οι επιθέσεις απέναντι σε όσους τολμούν να ασκήσουν κριτική στις κινήσεις του Σύριζα θυμίζουν την περίοδο του “πολεμικού κομμουνισμού” στην ΕΣΣΔ.
Επιπλέον, έχει αρχίσει μια συζήτηση σχετικά με τις “σχέσεις” του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου και του Σύριζα. Από την πλευρά της κυβέρνησης, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δηλώσεις του Πανούση κυρίως, αλλά όχι μόνο, σχετικά με την απεργία πείνας, την κατάληψη της Πρυτανείας, αλλά και την γενικότερη “κατάσταση στα Εξάρχεια”, διαφαίνεται μια πρόθεση να κατασκευαστεί ως εσωτερικός εχθρός ο εν λόγω χώρος. Από την άλλη………………………….
Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου εδώ .