Μνήμη
Η γωνιά του βιβλιοπωλείου μας μυρίζει Πρωτοψάλτη. Τα βιβλία του στέκουν στα ράφια μας. Οι τοίχοι του Αυτόνομου αντηχούν τις βροντερές παθιασμένες τοποθετήσεις του. Οι διαφωνίες, οι αφηγήσεις, ένα κομμάτι της ιστορίας μας μάς δένουν μαζί του σαν τους κρίκους μιας αλυσίδας που ενώνει το παρελθόν με το παρόν μας, μια αλυσίδα που δεν μας πνίγει, δεν μας καθηλώνει, είναι η μόνη κληρονομιά που θ’ αφήσουμε πίσω, στους ανήσυχους, ελεύθερους και ανυπότακτους ανθρώπους.
Πάντα θα λαλείς Μιχάλη, πάντα…
Ακολουθεί video με την πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του Μιχάλη στην παρουσίαση του βιβλίου “Η πολιτική βία είναι πάντα φασιστική”:
Και λίγα λόγια για τη ζωή του:
Ο Μιχάλης Πρωτοψάλτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 από γονείς φιλολόγους. Ξεκίνησε και ολοκλήρωσε τη Μέση Εκπαίδευση στη σχολή Μωραΐτη, σπούδασε Σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου, Ηλεκτρονικά στα ΚΑΤΕΕ Αθήνας και Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το Φεβρουάριο του 1973 βρέθηκε στα κυνηγητά γύρω από την κατάληψη της Νομικής και λίγους μήνες αργότερα, στις 4 Νοεμβρίου, στη διαδήλωση μετά το μνημόσυνο του Παπανδρέου παίρνει το βάπτισμα του πυρός. Στην εξέγερση του Νοέμβρη η συλλογική ψυχική ανάταση του μαζεμένου κόσμου έξω από το κατειλημμένο Πολυτεχνείο, η αίσθηση ότι οι ίδιοι άνθρωποι είναι οι δημιουργοί της ιστορίας τους και η μέθεξη στην εξέγερση, στη γιορτή χωρίς αρχή και τέλος, τον σημαδεύουν ανεξίτηλα. Στην ιωαννιδική δικτατορία μαζί με συμμαθητές του φτιάχνει μια μικρή αντιστασιακή ομάδα.
Στη Μεταπολίτευση συμμετείχε ενεργά στο αναρχικό κίνημα της εποχής. Εξέδιδε το περιοδικό «Ο Κόκκορας που Λαλεί στο Σκοτάδι», και συμμετείχε σε αναρίθμητες επιτροπές αλληλεγγύης σε κρατουμένους και υπεράσπισης πολιτικών, κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το 1978-79 συμμετείχε στις αυτόνομες ομάδες και στις φοιτητικές καταλήψεις και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 πρωταγωνιστεί στην έκδοση της αναρχικής εφημερίδας «Αλληλεγγύη». Για τη δράση του επανειλημμένα έχει συλληφθεί, διωχθεί και φυλακιστεί ενώ έχει υποστεί 13 (!) κατ’ οίκον έρευνες από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 εκδίδει το αντιεξουσιαστικό-εναλλακτικό περιοδικό «Άνθη του Κακού» και στα τέλη της ίδιας δεκαετίας προσχωρεί στην Οικολογική Εναλλακτική Ένωση Πολιτών, γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη των Οικολόγων Εναλλακτικών και υποψήφιος για το ευρωπαϊκό και εθνικό κοινοβούλιο στις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του 1989-90.
Το 1998 ίδρυσε τις εκδόσεις «Βιβλιοπέλαγος», έναν πολιτικοποιημένο εκδοτικό οίκο που εκδίδει ως επί το πλείστον ελληνική και ξένη λογοτεχνία, ιστορικά, οικολογικά και φεμινιστικά βιβλία καθώς και κόμιξ. Πολιτικά εμπνεύστηκε από τη θεωρία της κοινωνικής οικολογίας του Μάρεϊ Μπούκτσιν.