Τα παρακάτω κείμενα γράφτηκαν από ένα/μία/@/[they] queer που εκτέλεσε 120 ώρες κοινωφελούς εργασίας ως εναλλακτική ποινή την άνοιξη του 2013, σε ένα πρόγραμμα μη αμειβόμενης εργασίας για την ‘terrible community’. Τα άρθρα αποτελούν μια σύντομη ανάλυση των πτυχών της κοινωφελούς εργασίας, των εργασιών που εκτελούνται και των επιπτώσεών τους και γενικότερα μια περιγραφή από-τα-μέσα αναφορικά με το τι είναι τελικά αυτό το χάλι.
Ας μπω κατευθείαν στο ζουμί, δεν έχει και τόση σημασία πώς βρέθηκα σε αυτό το σημείο: από τα χέρια των τραμπούκων με τις μπλε στολές, στη στοργική αγκαλιά του σάπιου δικαστικού συστήματος που αποφασίζει εναντίον των φτωχών/μη λευκών και γενικά όποιου δεν ταιριάζει στο καθιερωμένο καλούπι του ‘εργοστασίου πολιτών’, έπειτα στα χέρια της αδιάφορης υπηρεσίας επανένταξης που ενδιαφέρθηκε περισσότερο για το λόγο για τον οποίο είμαι queer στο γένος και τη σεξουαλικότητα από ότι για την κατάστασή μου, τον σπασμένο μου καρπό ή για το ποια δουλειά θα ήθελα να κάνω. Και τελικά σε μια δημόσια υπηρεσία στο Sydenham (Νότιο Λονδίνο) όπου πρέπει να καθαρίζω τα κάγκελα χωρίς να πληρώνομαι, για 7 ώρες την ημέρα, με μισή ώρα διάλειμμα και θεωρητικά ακόμη δύο διαλείμματα των δεκαπέντε λεπτών, ενώ κάποιοι μεσήλικες wannabe φύλακες με πρήζουν κάθε φορά που ξεχνάω κάποιο κομμάτι…
Διαβάστε τα κείμενα εδώ