«…Η ασθένεια είτε θολώνει τα νερά, είτε συμβολίζει την αδυναμία επικοινωνίας. Ή, τουλάχιστον, η ασθένεια είναι απότοκος της αδυναμίας επικοινωνίας. Εξίσου προσχηματική είναι και η ανάμειξη των παιδιών. Στην ουσιαστική προβληματική της ταινίας η συμμετοχή των παιδιών είναι ανύπαρκτη και αδιάφορη. Το ζευγάρι υποφέρει μέσα σε μια απόλυτη απομόνωση. Το κυρίαρχο στοιχείο της ταινίας είναι ο τόνος με την έννοια τόσο της “ατμόσφαιρας”, όσο και της τονικότητας. Σε όλες τις ταινίες του ο Κασσαβέτης επιδείχνει μια έντονη κυκλοθυμία, που γίνεται εδώ σύμφυτο χαρακτηριστικό της Μέιμπελ, του Νικ και της σχέσης μεταξύ τους. Το χιούμορ, το πάθος, το κωμικό στοιχείο “σλάπστικ”, το γελοίο και το απόλυτα σοβαρό εναλλάσσονται σαν τις διαθέσεις και τις αντιδράσεις της Μέιμπελ. Η Gena Rowlands, στο ρόλο της Μέιμπελ, επιτελεί έναν υποκριτικό άθλο, σηκώνει την ταινία στους ώμους της…»
Πλάτων Ριβέλλης
«Χωρίς διάλειμμα», 2006