Το ζήτηµα της «ανάκτησης», της «αποπερίφραξης», της «επανοικειοποίησης» ή/και της παραγωγής των «κοινών», και της συγκρότησής τους ως µιας µορφής «κοινωνικής δύναµης» απέναντι στο κεφάλαιο, µέσα από την αυτοοργάνωση και την αυτοδιαχείριση, την «άµεση δηµοκρατία» και την «αλληλέγγυα και συνεργατική οικονοµία», τίθεται σήµερα µε επιτακτικό τρόπο από διάφορες σκοπιές, και µε διαφορετικό πολλές φορές σηµαινόµενο,1 µέσα στο κίνηµα. Η παραγωγή και η διαχείριση των «κοινών» παρουσιάζεται όχι µόνο ως η «απάντηση των από κάτω στην κρίση», δηλαδή σαν ένα ζωτικό ζήτηµα που αφορά στην επιβίωση των προλετάριων, αλλά και ως πολιτικό πρόταγµα. Με ιδεολογικούς όρους αυτό σηµαίνει πως δεν παρουσιάζεται πλέον µόνο ως «εναλλακτισµός», δηλαδή ως αυτό που το κίνηµα της αντιπαγκοσµιοποίησης συνόψιζε στο σύνθηµα «ένας άλλος κόσµος είναι εφικτός», αλλά παρουσιάζεται από κάποια κοµµάτια του κινήµατος και ως το περιεχόµενο της επανάστασης της τρέχουσας περιόδου.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο των Βlaumachen “Περί_Κοινών” που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Blaumachen, 6ο τεύχος, την Άνοιξη του ’13.