Οικογένειες μικρασιατών προσφύγων εγκατεστημένες προσωρινά στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών. Ο δριμύς χειμώνας του `22 έκανε τους πρόσφυγες να καίνε σε πρόχειρες φουφούδες μεγάλο μέρος των σκηνικών προκειμένου να ζεσταθούν. Οι τελευταίοι πρόσφυγες εγκαταλείπουν μετά από πιέσεις το Δημοτικό Θέατρο το 1927 όταν τους διέθεσε καταλύματα ο Δήμος.
Ποια υποκείμενα αγωνίστηκαν και πολέμησαν μέσα ή στο πλάι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τι τα ώθησε και τι προσδοκούσαν; Γιατί οι προλεταριακές και λαϊκές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, συγκροτημένες ήδη από τον μεσοπόλεμο, έγιναν προπύργια της επανάστασης της δεκαετίας του ’40; Μπορούμε να μιλήσουμε για διαδικασία συγκρότησης τάξης/τάξεων ήδη από το ’22 και για ταξική πάλη (με μια ευρεία έννοια, και όχι με τη στενή έννοια της σύγκρουσης μισθωτής εργασίας – κεφαλαίου) που φτάνει στο αποκορύφωμά της και ταυτόχρονα την αρχή της συντριβής της το ’44; Μπορούμε να μιλήσουμε για μια καταφανή ιστορική συνέχεια που δένει τις μεσοπολεμικές διεργασίες (στο εργατικό κίνημα, τις φοιτητικές-νεανικές οργανώσεις, τη γυναικεία χειραφέτηση, την κουλτούρα και τον πληβειακό κοινωνικό χώρο των «επικίνδυνων τάξεων» κλπ) με την εαμική επανάσταση;
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ: Σημειώσεις για τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο